ประสิทธิผลของปลอกขาใหม่สำหรับการผ่าตัดผ่านกล้องในผู้ป่วยนรีเวช

บทคัดย่อ

          การวิจัยเชิงทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทยี บความแตกต่างของระยะเวลาในการสวมปลอกขาและระยะห่างของขอบปลอกขาถึงรอยพับขาหนีบของขาแต่ละข้างและอัตราการติดเชื้อของแผลผ่าตัด และความพึงพอใจในการใช้งานของสตู-นรีแพทย์และพยาบาลห้องผ่าตัดระหว่างปลอกขาเดิมและปลอกขาที่ประดิษฐ์ขึ้นใหม่ กลุ่มตัวอย่างมี 2 กลุ่มคือ 1) ผู้ป่วยนรีเวชที่มารับการรักษาโดยวิธีผ่าตัดผ่านกล้อง จำนวน 36 ราย แบ่งออกเป็นกลุ่มควบคุมใช้ปลอกขาเดิม 18 รายและกลุ่มทดลองใช้ปลอกขาใหม่ 18 ราย คัดเลือกด้วยวิธีสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่มย่อย (Block randomization) และ 2)สูติ-นรีแพทย์และพยาบาลห้องผ่าตัดที่ใช้ปลอกขา จำนวน 16 ราย อุปกรณ์การวิจัยประกอบด้วยปลอกขาเดิมและปลอกขาใหม่ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล ข้อมูลการสวมปลอกขา ชนิดปลอกขา ความยาวของขา ระยะเวลาในการสวมใส่ ข้อมูลการติดตามอัตราการติดเชื้อที่ตพแหน่งผ่าตัด ข้อมูลการผ่าตัดแบบสำรวจความพึงพอใจของผู้ใช้ปลอกขา มีค่าความตรงของเนื้อหาเท่ากับ 0.84 เปรียบเทียบความแตกต่างของข้อมูลส่วนบุคคลระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยสถิติ student’s t-test chi square หรือ Fisher exact test เปรียบเทียบความแตกต่างของระยะเวลาที่ใช้สวมปลอกขา ระยะห่างจากขอบปลอกขาถึงรอยพับขาหนีบ และอัตราการติดเชื้อของแผลผ่าตัด โดยใช้สถิติ Wilcoxon rank-sum test และเปรียบเทียบความพึงพอใจของสูติ-นรีแพทย์และพยาบาลโดยใช้ student’s t-test

         ผลการวิจัยพบว่า ระยะเวลาที่ใช้สวมปลอกขา ระยะห่างจากขอบปลอกขาถึงรอยพับขาหนีบและความพึงพอใจของผู้ใช้งานระหว่าง 2 กลุ่มมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยปลอกขาใหม่ในกลุ่มทดลองใช้เวลาสวมใส่น้อยกว่า ความยาวคลุมถึงขาหนีบได้มากกว่า และผู้ใช้งานมคี วามพึงพอใจโดยรวมมากกว่ากลุ่มควบคุม ส่วนการติดเชื้อของแผลผ่าตัดไม่แตกต่างกัน