ประสิทธิภาพของการสื่อสารเพื่อยกระดับความฉลาดทางสุขภาพของผู้สูงอายุโรคเบาหวานร่วมกับภาวะความดันโลหิตสูง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ผู้สูงอายุเป็นกลุ่มที่พบความชุกการเกิดโรคเบาหวานมากที่สุด โดยเฉพาะกลุ่มที่มีความดันโลหิตสูงเป็นโรคร่วม หากมีความฉลาดทางสุขภาพในระดับไม่เพียงพอแล้ว จะส่งผลให้มีอัตราการเสียชีวิตจากโรคหัวใจและหลอดเลือดเพิ่มขึ้น มีการศึกษาผลของการสื่อสารด้วยภาษาพูด ในผู้ป่วยที่มีความฉลาดด้านสุขภาพระดับพอเพียง พบว่า เกิดผลทางบวกกับการดูแลตนเองและผลลัพธ์ทางสุขภาพ สามารถลดระดับน้ำตาลสะสมในเลือดได้ และการที่บุคลากรทางสุขภาพสื่อสารกับผู้สูงอายุโรคเบาหวานร่วมกับภาวะความดันโลหิตสูงและไม่เกิดผลลัพธ์ทางบวกกับสุขภาพนั้น มีเหตุปัจจัยที่สัมพันธ์กับความเสื่อมของพัฒนาการช่วงวัยและประสบการณ์การรับรู้ต่อสุขภาพที่แตกต่างกัน ทำให้รับข้อมูลคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง และวิธีการสื่อสารเพื่อการเข้าถึง เข้าใจและนำข้อมูลสุขภาพไปสู่การปฏิบัตินั้น จำเป็นต้องพัฒนาการสื่อสาร 3 ระดับ คือ 1) ระดับพื้นฐาน เข้าถึง เข้าใจข้อมูล จากการอ่าน เขียน 2) ระดับปฏิสัมพันธ์ โดยนำข้อมูลไปซักถามในสิ่งที่ไม่เข้าใจและบอกต่อให้ผู้อื่นเข้าใจ และ 3) ระดับวิจารณญาณ โดยตัดสินใจเลือกข้อมูลสุขภาพที่เชื่อถือได้ และนำไปใช้จัดการกับสุขภาพตนเอง ดังนั้นวิธีการสื่อสารเพื่อการพัฒนาความฉลาดทางสุขภาพ จึงประกอบด้วย 1) วิธีการสื่อสารเพื่อสร้างความสัมพันธ์และเปิดรับข้อมูล 2) วิธีการสื่อสารเพื่อสร้างความตระหนักในการดูแลสุขภาพ 3) วิธีการสื่อสารเพื่อสร้างเสริมแรงจูงใจเพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ซึ่งแต่ละวิธีการประกอบด้วยเทคนิคต่างๆ ดังนี้ การใช้ประสบการณ์ที่เป็นความสำเร็จในการเรียนรู้ การนำเสนอข้อมูลสุขภาพผ่านเรื่องเล่า การกระตุ้นอารมณ์ด้านบวกและด้านลบ เทคนิคการสอนกลับ และการสื่อสารผ่านแอพพลิเคชัน ไลน์หรือ เฟซบุค วิธีการสื่อสารดังกล่าว ส่งเสริมให้บุคคลากรทางสุขภาพสื่อสารได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น อีกทั้งเป็นการยกระดับความฉลาดทางสุขภาพให้กับผู้สูงอายุโรคเบาหวานร่วมกับภาวะความดันโลหิตสูง ให้เกิดผลลัพธ์ทางบวกกับสุขภาพต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความและรายงานวิจัยในวารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข เป็นความคิดเห็นของ ผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมศิษย์เก่าพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งสามารถนำไปอ้างอิงได้
เอกสารอ้างอิง
Aekplakor W. Report of the survey of the Thai people by physical examination 5th, 2014. Nonthaburi: Health System Research Institute (HSRI).(in Thai).
Lee E.-H, Lee, YW, Lee K.-W, Nam M, Kim SH. A new comprehensive diabetes health literacy scale: Development and psychometric evaluation. Int J Nurs Stud.2018;88:1–8. https://doi.org/10.1016/j. ijnurstu.2018.08.002
Saeed H, Saleem Z, Naeem R, Shahzadi I, Islam M. Impact of health literacy on diabetes outcomes: a cross-sectional study from Lahore, Pakistan. Public Health.2018;156:8-14.
Sinthuchai S, Kittiboonthawal P, Dejpitaksirikul S, Chuencham J, Ubolwan K, Pragodpol P. Development of a health literacy model to enhance self-management behaviors and health outcomes among older adults with coexisting type 2 diabetes mellitus and hypertension in primary care cluster Saraburi province. [Internet].2021. [cited 2021 October10]. Available from: https://kb.hsri.or.th/dspace/handle/11228/5384.(in Thai).
Hong YR, Jo A, Cardel M, Huo J, Mainous AG. Patient-provider communication with teachback, patient-centered diabetes care, and diabetes care education. Patient Educ Couns 2020;103:2443–50.
Inoue M, Takahashi M, Kai I. Impact of communicative and critical health literacy on understanding of diabetes care and self-efficacy in diabetes management: across-sectional study of primary care in Japan. BMC Fam Pract 2013;14:40.
Tahmasebi R, Noroozi A, Tavafian SS. Determinants of self-management among diabetic patients: A path analysis. Asia Pac J Public Health 2013;27(2), NP524-34.doi:10.1177=1010539513475652
Boonsatean W, Reantippayasakul O. Health literacy: situation and impacts on health status of older adults. APHEIT.2020;2(1):1-9.(in Thai).
Kim SH, Lee A.Health-literacy-sensitive diabetes self-management interventions: A systematic review and meta-analysis. Worldviews Evid Based Nurs 2016;13(4):324–33.
Kaewdamkereng K. Health literacy: basic, interaction, critical. Bangkok: Amarin Printing;2019.(in Thai).
Tachavijitjaru C. Health literacy: a key indicator towards good health behavior and health outcomes. Journal of the Royal Thai Army Nurses 2018;19 Suppl 1:1-11.
Sørensen K, Van den Broucke S, Fullam J, Doyle G, Pelikan J, Slonska Z, et al. Health literacy and public health: A systematic review and integration of definitions and models. BMC Public Health. 2012;12:80.
Dunn P, Conard S. Improving health literacy in patients with chronic conditions: A call to action. Int J Cardiol 2018;273:249–51.
Malcolm S. Ageism and age discrimination. In: M. Sargeant, editor. Age discrimination and diversity: multiple discrimination from an age perspective. Cambridge: Cambridge University Press;2011.
Nurash P, Intarakamhang U, Kasevayuth K. Effect of teaching program on oral health literacy and patient centered communication promotion. Journal of Behavioral Science for Development.2019;11(1):71-90.(in Thai).
Hammar LM, Holmstrom IK, Skoglund K, Meranius MS, Sundle AJ. The care of and communication with older people from the perspective of student nurses. A mixed method study. Nurse Educ Today. 2017;52:1-6.doi.10.1016/j.nedt.2017.02.002.
Williams K, Kemper S, Hummert ML. Enhancing communication with older adults: overcoming elderspeak. J Gerontol Nurs.2004;30:17-25.doi:10.3928/0098-9134-20041001-08.
Miller WR, Rollnick S. Motivational interview helping people change. 3rd Ed. London:
Nutbeam D. Health literacy as a public goal: a challenge for contemporary health education and communication
strategies into the 21st century. Health Promote Int.2000;15(3):259-67.
Nutbeem D. The evolving concept of health literacy. Soc Sci Med.2008;67:2072-8.
