การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าในกลุ่มโรคเรื้อรัง โรงพยาบาลชลบุรี

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา เพื่อพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า ในกลุ่มโรคเรื้อรัง และศึกษาผลลัพธ์ของการใช้รูปแบบการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า ในกลุ่มโรคเรื้อรัง โรงพยาบาลชลบุรี การวิจัยแบ่งเป็น 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาสถานการณ์การดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่มีภาวะซึมเศร้า โดยการทบทวนเวชระเบียนจำนวน 30 ราย สนทนากลุ่มพยาบาลและสัมภาษณ์ผู้ป่วย ระยะที่ 2 การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า ในกลุ่มโรคเรื้อรัง ตามกรอบแนวคิดของโดนาบีเดียน  และระยะที่ 3 ประเมินผลลัพธ์ของรูปแบบการดูแลฯ กับกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยกลุ่มโรคเรื้อรังจำนวน 70 คน และกลุ่มตัวอย่างพยาบาลวิชาชีพจำนวน 110 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบประเมินภาวะซึมเศร้า แบบประเมินความพึงพอใจของผู้ป่วย แบบวัดความรู้ แบบประเมินการปฏิบัติตามแนวทางการดูแลฯ และแบบสอบถามความพึงพอใจของพยาบาลวิชาชีพ ผลการวิจัย ได้รูปแบบการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า ในกลุ่มโรคเรื้อรัง ที่มีองค์ประกอบ 3 ด้าน ประกอบด้วย 1) ด้านโครงสร้าง ได้แก่  บุคลากร แนวทางการดูแลฯ ระบบการสื่อสาร และการติดตามผลลัพธ์ 2) ด้านกระบวนการ ได้แก่ การประกาศเป็นนโยบายและถ่ายทอดสู่การปฏิบัติ การอบรมให้ความรู้เกี่ยวกับแนวทางการดูแลฯ การดำเนินการตามแนวทางการดูแลฯ การสื่อสาร และการติดตามผลลัพธ์ 3) ด้านผลลัพธ์ ได้แก่ ภาวะซึมเศร้า ความพึงพอใจต่อรูปแบบการดูแล และความปลอดภัยจากการทำร้ายตัวเองของผู้รับบริการ ความรู้เรื่องการดูแลผู้ป่วย การปฏิบัติตามแนวทางการดูแลฯ และความพึงพอใจต่อรูปแบบการดูแลผู้ป่วยของผู้ให้บริการ  หลังการพัฒนารูปแบบ พบว่า ภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยกลุ่มโรคเรื้อรังลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผู้ป่วยไม่มีความคิดทำร้ายตัวเอง ไม่เกิดอุบัติการณ์ทำร้ายตัวเอง และมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการดูแลฯ อยู่ในระดับมากที่สุด  พยาบาลมีความรู้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 มีการปฏิบัติตามแนวทางการดูแลฯ และมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการดูแลฯ มากกว่าค่าเป้าหมายร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05