ผลของโปรแกรมสอนการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานต่อการคงอยู่ ของความรู้และทักษะในอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน : กรณีศึกษาตำบลหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยรูปแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังการทดลอง เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมสอนการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานต่อการคงอยู่ของความรู้และทักษะภายหลังได้รับโปรแกรมในอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน กลุ่มตัวอย่าง คือ อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ตำบลหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 30 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล  แบบทดสอบความรู้ แบบประเมินทักษะ และโปรแกรมสอนการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานภาวะหัวใจหยุดเต้น ดำเนินการทดลองโดยจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแผนการสอนของโปรแกรมการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน และติดตามวัดการคงอยู่ของความรู้และทักษะภายหลังจากได้รับโปรแกรม 6 เดือน ระหว่างเดือนเมษายน – ตุลาคม 2564 ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้ของการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานภาวะหัวใจหยุดเต้นระหว่างก่อน-หลังอบรมทันที และระหว่างหลังการทดลองทันทีและหลังการทดลอง 6 เดือน มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานหลังได้รับโปรแกรมสอนทันที และหลังการทดลอง 6 เดือน พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ข้อเสนอแนะในการวิจัย การวัดผลความรู้และทักษะหลังได้รับโปรแกรมสอน ควรวัดผลซ้ำมากกว่า 1 ครั้ง เพื่อตรวจสอบการคงอยู่ของความรู้และทักษะ และกำหนดนโยบายที่ชัดเจนในการอบรมเพื่อฟื้นฟูความรู้และทักษะเป็นระยะ