การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันการสัมผัสเสียงดังเพื่อป้องกันโรคประสาทหูเสื่อมจากการทำงานในพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมโม่หิน เขตอำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
โรคประสาทหูเสื่อมในการทำงานสามารถป้องกันได้ด้วยการส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันการสัมผัสเสียงดังในการทำงาน การวิจัยและพัฒนาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันการสัมผัสเสียงดังเพื่อป้องกันโรคประสาทหูเสื่อมจากการทำงานในพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมโม่หิน ดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาพฤติกรรมการใช้อุปกรณ์ป้องกันเสียงในพนักงานโรงงานโม่หิน โดยเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นพนักงานซึ่งมาจากการสุ่มอย่างง่ายจำนวน 72 คน โดยใช้แบบสอบถามพฤติกรรม และเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลและเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยของโรงงานจำนวน 5 คน โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่มกับพนักงานจำนวน 10 คน ระยะที่ 2 เป็นพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมฯ และนำไปทดสอบกับกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กจำนวน 10 คนในโรงงาน 1 แห่ง สำหรับระยะที่ 3 เป็นการทดลองและประเมินประสิทธิผลของรูปแบบฯ ในกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบกลุ่มละ 36 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย รูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมฯ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามเกี่ยวกับพฤติกรรมการป้องกันการสัมผัสเสียงดัง ระยะการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม กระบวนการของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม และแบบประเมินขั้นตอนการเปลี่ยนแปลง ผ่านการตรวจสอบความตรงของเนื้อหาด้วยค่าดัชนีความสอดคล้องรายข้อเท่ากับ .99 และใช้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาคหาความเชื่อมั่นเท่ากับ .79-.94 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและการทดสอบค่าที ผลการวิจัย ระยะที่ 1 พบว่า พฤติกรรมการใช้อุปกรณ์ป้องกันเสียงของพนักงานอยู่ในขั้นก่อนชั่งใจถึงขั้นคงการปฏิบัติ โดยมีพฤติกรรมในขั้นปฏิบัติถึงคงการปฏิบัติสูงสุด (38.89%) สำหรับรูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมฯ ประกอบด้วยกิจกรรมเสริมแรง การค้นหาสิ่งสนับสนุน การเผชิญกับเงื่อนไขพฤติกรรม การจัดการสิ่งแวดล้อม และการสร้างความตระหนัก หลังการใช้รูปแบบฯ กลุ่มทดลองมีพฤติกรรมการป้องกันการสัมผัสเสียงดังเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเทียบกับก่อนการทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ ดังนั้น จึงสรุปได้ว่ารูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันการสัมผัสเสียงดังในการวิจัยครั้งนี้ส่งผลถึงพฤติกรรมป้องกันโรคประสาทหูเสื่อมจากการทำงานในพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมโม่หิน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความและรายงานวิจัยในวารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข เป็นความคิดเห็นของ ผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมศิษย์เก่าพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งสามารถนำไปอ้างอิงได้
เอกสารอ้างอิง
World Health Organization. Occupational noise: assessing the burden of disease from work-related hearing impairment at national and local levels. Geneva: WHO; 2011.
Nelson DI, Nelson RY, Concha-Barrientos M, Fingerhut M. The global burden of occupational noise-induced hearing loss. Am J Ind Med. 2005;48(6):446-58.
World Health Organization. Deafness and hearing loss: key facts. Geneva: WHO; 2021.
Masterson EA, Bushnell PT, Themann CL, Morata TC. Hearing impairment among noise-exposed workers—United States, 2003–2012. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2016;65(15):389-94.
Department of Disease Control, Ministry of Public Health, Thailand. Occupational hearing loss surveillance report 2017–2019. Nonthaburi: DDC; 2020.
Neitzel R, Swinburn TK. Noise-induced hearing loss: burden of disease from occupational noise exposure. Bull World Health Organ. 2014;92(5):367-73.
Rabinowitz PM. Noise-induced hearing loss. Am Fam Physician. 2000;61(9):2749-56.
Occupational Safety and Health Administration (OSHA). Hearing conservation program guidelines. Washington, DC: OSHA; 2019.
Rabinowitz PM. Noise-induced hearing loss. Am Fam Physician. 2000;61(9):2749-56.
Rachiotis G, Alexopoulos C, Drivas S. Occupational exposure to noise, and hearing function among heavy industry workers in Brazil. Int Arch Occup Environ Health. 2006;79(7):517-22.
Leensen MCJ, van Duivenbooden JC, Dreschler WA. A retrospective analysis of noise-induced hearing loss in the construction industry of the Netherlands. Int Arch Occup Environ Health. 2011;84(5):577-90.
Masterson EA, Deddens JA, Themann CL, Bertke S, Calvert GM. Trends in worker hearing loss by industry sector, 1981–2010. Am J Ind Med. 2015;58(4):392-401.
Chonburi Hospital. Occupational disease clinic annual report 2021-2023. Chonburi: Ministry of Public Health Thailand; 2023.
Prochaska JO, DiClemente CC. Stages and processes of self-change of smoking: toward an integrative model of change. J Consult Clin Psychol. 1983;51(3):390-5.
Prochaska JO, Velicer WF. The transtheoretical model of health behavior change. Am J Health Promot. 1997;12(1):38-48.
Chonburi Provincial Industry Office. Statistics of factories in December [Internet]. [cited 2024 Feb 10]. Available from: https://chonburi.industry.go.th/en/home
Faul F, Erdfelder E, Lang AG, Buchner A. G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behav Res Methods. 2007;39(2):175-91.
Yokphonchanchai C, Paengprakon Y, Duangsi C, Buncheua C, Panyaphong A. Factors related to chemical safety behavior among farmers in Ubon Ratchathani Province. Journal of Health Center 9: Journal of Health Promotion and Environmental Health. 2022;16(3):1016-27. (in Thai)
Velicer WF, Prochaska JO, Fava JL, Norman GJ, Redding CA. Smoking cessation and stress management: Applications of the transtheoretical model of behavior change. Homeost Health Dis. 1998;38(5-6):216–233.
Bandura A. Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman; 1997.
Hong O, Chin DL, Ronis DL, et al. Predictors of hearing protection behavior among farm operators: A test of Pender's health promotion model. Public Health Nurs. 2013;30(3):198–206.
Zohar D, Luria G. Climate as a social-cognitive construction of supervisory safety practices: Scripts as proxy of behavior patterns. J Appl Psychol. 2003;88(2):322–33.
Morata TC, Themann CL, Randolph RF, et al. Working in noise with a hearing loss: Perceptions from workers, supervisors, and hearing conservation program managers. Ear Hear. 2005;26(6):529–45.
