ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะการดูแลแบบประคับประคอง ของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสมรรถนะการดูแลแบบประคับประคองของพยาบาลวิชาชีพและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ ได้แก่ อายุ ระยะเวลาการทำงาน ความรู้ ทัศนคติเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง และพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยระยะท้าย กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร จำนวน 322 คน คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามเกณฑ์ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินความรู้การดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง แบบประเมินทัศนคติเกี่ยวกับการดูแลแบบประคับประคอง แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยระยะท้าย และแบบประเมินสมรรถนะการดูแลแบบประคับประคอง ซึ่งผ่านการตรวจสอบคุณภาพมีค่าความตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ 1, 1, 1, และ .95 ตามลำดับ และค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาครอนบาค เท่ากับ .71, .81, .97, และ .98 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สันและเสปียร์แมน กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ p-value < .05

ผลการวิจัยพบว่า สมรรถนะในการดูแลแบบประคับประคองโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (Mean = 185.74, SD = 41.53) ปัจจัยด้าน อายุ ระยะเวลาการทำงาน ทัศนคติ และพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยระยะท้าย มีความสัมพันธ์ทางบวกกับสมรรถนะการดูแลแบบประคับประคองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r_sp = .153, r_sp = .147, r = .372, r = .684, p <. 05 ตามลำดับ) ในขณะที่ความรู้เกี่ยวกับการดูแลแบบประคับประคองไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .086, p > .05)

ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการเสริมสร้างทักษะปฏิบัติงานจริงและการส่งเสริมทัศนคติที่ดีต่อการดูแลแบบประคับประคอง เพื่อเพิ่มสมรรถนะในการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองของพยาบาลวิชาชีพ