ผลการพัฒนาการบริบาลทางเภสัชกรรมในผู้ป่วยไตเรื้อรังระยะ 1 - 4 โรงพยาบาลพรหมคีรี

บทคัดย่อ

     การวิจัยกึ่งทดลอง แบบหนึ่งกลุ่มวัดผลก่อนและหลังการทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ความรู้เรื่องยา เรื่องโรคไตเรื้อรัง และความร่วมมือในการใช้ยา ก่อนและหลังการให้การบริบาลทางเภสัชกรรม 2) ผลการพัฒนาการบริบาลทางเภสัชกรรม ในการค้นหาปัญหาจากการใช้ยาและการแก้ไขปัญหาจากการใช้ยาในผู้ป่วยไตเรื้อรังระยะที่ 1 - 4 ที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลพรหมคีรี ประชากรที่ศึกษา คือ ผู้ป่วยโรคเบาหวาน และ/หรือโรคความดันโลหิตสูงที่มารับบริการในโรงพยาบาล และมีภาวะเป็นโรคไตเรื้อรังระยะที่ 1 - 4 ในรอบปี พ.ศ. 2565 จำนวน 162 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 60 คน เครื่องมือในการทดลอง คือ การบริบาลทางเภสัชกรรม วัดผลก่อนการทดลองและติดตามผลหลังการทดลอง 1 - 2 เดือน เก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้แบบสอบถามระหว่างเดือนพฤศจิกายน - ธันวาคม พ.ศ. 2565 วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปโดยใช้สถิติ
ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบผลก่อนและหลังการทดลองโดยใช้การทดสอบ
ค่าทีแบบจับคู่ (Paired t-Test)

          ผลการวิจัย พบว่า ก่อนการทดลองความรู้เรื่องการใช้ยาอยู่ในระดับต่ำ (ร้อยละ 76.66) หลังการทดลอง อยู่ในระดับสูง (ร้อยละ 98.33) ความรู้เรื่องโรคไตเรื้อรังก่อนการทดลองอยู่ในระดับต่ำ (ร้อยละ 68.33) หลังการทดลองอยู่ในระดับสูง (ร้อยละ 78.33) และความร่วมมือในการใช้ยาก่อนการทดลองอยู่ในระดับไม่ดี (ร้อยละ 83.33) หลังการทดลองอยู่ในระดับดี (ร้อยละ 71.67) เมื่อเปรียบเทียบระหว่างก่อนและหลังการทดลอง ความรู้เรื่องการใช้ยา ความรู้เรื่องโรคไตเรื้อรัง และความร่วมมือในการใช้ยาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนผลลัพธ์การบริบาลทางเภสัชกรรม พบว่า การสั่งใช้ยา ACEIs/ARBs หลังการดำเนินการมีสัดส่วนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05)

          ดังนั้น จึงควรพัฒนาการบริบาลทางเภสัชกรรมในผู้ป่วยไตเรื้อรังระยะ 1- 4 ให้มีความเหมาะสมกับบริบทของโรงพยาบาลมากขึ้น โดยการนำระบบสารสนเทศทางคอมพิวเตอร์ช่วยในการบันทึกและวิเคราะห์ข้อมูลของผู้ป่วย