การประเมินระบบเฝ้าระวังโรคไข้เลือดออก โรงพยาบาลเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

ปี 2558 พบอัตราป่วยของโรคไข้เลือดออกสูงกว่าค่ามัธยฐาน 5 ปี และจำนวนผู้ป่วยในที่เพิ่มขึ้นจาก ภาวะแทรกซ้อนการลดอัตราป่วยของโรคปัจจัยส ำคัญหนึ่งคือต้องมีระบบเฝ้าระวังโรคที่มีประสิทธิภาพ จึงดำเนินการศึกษาครั้งนี้เพื่อทราบคุณลักษณะเชิงปริมาณและคุณภาพของระบบเฝ้าระวังโรคดังกล่าว เสนอแนวทางพัฒนาระบบโดยทำการศึกษาระบาดวิทยาเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง ใช้นิยามโรคไข้ เลือดออกของสำนักระบาดวิทยาประเมินในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเชียงดาวระหว่าง 1 มกราคม – 31 ธันวาคม2558 ที่ได้รับการวินิจฉัยกลุ่มโรคไข้เลือดออกและการติดเชื้อไวรัสไม่ทราบสาเหตุ ด้วยการสัมภาษณ์บุคลากรที่เกี่ยวข้องโดยใช้แบบสอบถามที่สร้างขึ้นเฉพาะวิเคราะห์ข้อมูลด้วย การวิเคราะห์เนื้อหาแล้วนำมาจัดทำข้อสรุป วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วย Excel (Pivot Table) และ Epiinfo Version 3.4.5 ด้วยสถิติเชิงพรรณนาพบว่าความครบถ้วนของการรายงานโรคในผู้ป่วยที่เข้านิยาม 47.0% ความถูกต้อง 96.5% โดยตัวแปรที่ส่งผลให้รายงาน 506 เพิ่มขึ้น คือผู้ป่วยที่แพทย์ให้การวินิจฉัย แรกรับและสุดท้ายเป็นโรคไข้เลือดออก (Relative Risk= 2.81, 4.59) ซึ่งในกลุ่มนี้พบว่าผู้ป่วยนอกเป็น ปัจจัยเดียวที่มีผลต่อการรายงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (RR=1.36;95%CI 1. 07-1.73) ความถูกต้อง ของการรายงานต่ำสุด คือวันเริ่มป่วยถูกต้อง 6.1% ระบบเฝ้าระวังโรคมีความง่ายยืดหยุ่นเป็นที่ยอมรับ ของบุคลากรและมีความมั่นคงของระบบ ข้อแนะนำควรเพิ่มมาตรการให้ระบบเฝ้าระวังโรคให้มีความครบ ถ้วนของการรายงานมากขึ้นไม่เฉพาะผู้ป่วยที่แพทย์ให้การวินิจฉัยแต่ควรครอบคลุมถึงรายที่เข้าได้กับนิยาม เพิ่มความถูกต้องของข้อมูลโดยเฉพาะวันเริ่มป่วย ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการควบคุมโรคได้เร็วและป้องกัน การระบาด และควรเพิ่มการตรวจ Tourniquet test ในผู้ป่วยที่มีไข้สูงโดยเฉพาะระยะที่มีการระบาดของโรค