อาการแสดงทางคลินิกและผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการเบื้องต้นของผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสเดงกิ่วในโรงพยาบาลฝาง จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

            การติดเชื้อไวรัสเดงกิ่วเป็นสาเหตุของโรคติดเชื้อที่สำคัญของประเทศไทยและมักพบในกลุ่มผู้ป่วยเด็กแต่ในช่างหลายปีที่ผ่านมาพบในผู้ป่วยกลุ่มเด็กโต และผู้ใหญ่มากขึ้น การศึกษานี้เป็นการศึกษาวิจัยเปรียบเทียบความแตกต่างอาการทางคลินิกและผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการในเด็กและผู้ใหญ่ โดยเป็นการศึกษาในผู้ป่วย 51 คนที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลฝางระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงกันยายน 2550 พบว่าผู้ป่วยติดเชื้อเดงกิ่วทุกกลุ่มอายุมีอาการไข้ 100% รองลงมาในกลุ่มเด็กจะเป็นอาการเบื่ออาหาร 66.67% อ่อนเพลีย 61.11% คลื่นไส้/อาเจียน 55.55% ส่วนในกลุ่มผู้ใหญ่รองลงมาเป็นอาการอ่อนเพลีย 72.73% เบื่ออาหาร 66.67% คลื่นไส้/อาเจียน 57.58% ตามลำดับเมื่อเปรียบเทียบในกลุ่มเด็กและผู้ใหญ่ พบว่า อาการปวดศรีษะ, ปวดกล้ามเนื้อ/กระดูก, คลื่นไส้/อาเจียน, ปวดท้อง, เบื่ออาหาร, มีผื่น และเลือดออกตามไรฟัน มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<0.05) ผลการตรวจนับเม็ดเลือดทั้งหมด (Complete Blood Count) ทั้งในกลุ่มผู้ป่วยเด็กและผู้ใหญ่พบว่าส่วนใหญ่มีจำนวนเม็ดเลือดขาด * 5,000 เซล/ลบ.มม. จำนวนเกร็ดเลือด * 100,000 เซล/ลบ.มม. และการเพิ่มาขึ้นของความเข้มข้นของเม็ดเลือดแดง * 20% เมื่อเปรียบเทียบผลการตวจทางห้องปฏิบัติการเบื้องต้นในกลุ่มเด็กและผู้ใหญ่ พบว่าการเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของเม็ดเลือดแดงมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<0.05) ผลการศึกษานี้สรุปว่าปัจจุบันการติดเชื้อเดงกิ่วในผู้ใหญ่พบมากขึ้น อาการทางคลินิก และผลตรวจทางห้องปฏิบัติการเบื้องต้นไม่แตกต่างจากผู้ป่วยเด็ก ดังนั้นแนวทางในการวินิจฉัยและการรักษาพยาบาลในเด็กน่าจะนำมาปรับใช้ในผู้ใหญ่ได้