การจัดการรายกรณีผู้ป่วยจิตเภทที่ถูกล่ามขังในชุมชน อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่: กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

              โรคจิตเภทเป็นโรคเรื้อรังทางจิตเวชที่รุนแรงที่สุดเป็นความเจ็บป่วยทางจิตที่พบบ่อยและเป็นปัญหาที่สำคัญด้านสาธารณสุขของประเทศ เนื่องจากมีลักษณะการดำเนินของโรคที่ยาวนานเรื้อรังและมีอาการกลับเป็นซ้ำได้บ่อยครั้งทำให้บุคคลขาดสมรรถภาพในการดำรงชีวิตที่สมบูรณ์ ผู้ป่วยโรคจิตเภทมักมีอาการทั้งทางบวกและอาการทางลบ ส่วนใหญ่อาการทางบวกจะก่อให้เกิดปัญหาในการดูแลมากกว่าซึ่งเป็นอาการที่เป็นอันตรายต่อตนเองและต่อผู้อื่น บางครั้งญาติจะใช้วิธีการล่ามขังในการแก้ปัญหาเพื่อป้องกันอันตรายทำให้ผู้ป่วยขาดโอกาสในการรักษาและการดำเนินชีวิตตามปกติ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการจัดการรายกรณีที่นำมาใช้ในการดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่ถูกล่ามาขังในอำเภอจอมทองจำนวน 1 ราย เพศชาย อายุ 46 ปี ระหว่างเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2549 ถึงเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2550 วิธีการศึกษาคัดเลือกผู้ป่วยเข้าระบบการดูแลแบบการจัดการรายกรณี ผู้จัดการรายกรณีประเมินสภาพ วิเคราะห์ปัญหาความต้องการของผู้ป่วยและครอบครัวตามปัญหาที่พบและประเมินผลการปฏิบัติการดูแลทั้งด้านจากผลลัพธ์การดูแลผู้ป่วย ครอบครัว และทีมผู้ให้บริการ ผลการศึกษาผู้ป่วยมีอาการทางจิตสงบ ไม่ถูกล่ามขัง สามารถดำเนินชีวิตอยู่ในสังคมได้ตามปกติ มีทักษะทางสังคมมากขึ้น รับประทานยาอย่างต่อเนื่อง สนใจดูแลตนเองดีพอควร ญาติและชุมชนให้การยอมรับในการอยู่ร่วมกับครอบครัว และมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก ควรมีการใช้วิธีการจัดการรายกรณีผู้ป่วยกับผู้ป่วยจิตเภทเรื้อรังและซับซ้อนในโรงพยาบาลชุมชน