การศึกษาเปรียบเทียบผลการประเมินความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กอายุ 6-11 ปีในเขตเมือง เขตกึ่งเมือง และเขตชนบทของจังหวัดลำปาง

บทคัดย่อ

          ปัจจุบันเด็กวัยเรียนอยู่ในโลกแห่งการแข่งขัน ทั้งด้านการเรียน และทางสังคม เด็กบางคนขาดความรักความเข้าใจจากครอบครัว บางคนเครียดในเรื่องการเรียน ไม่มีความสุข และไม่สามารถปรับตัวที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่นได้อย่างมีความสุข การศึกษาเชิงพรรณนาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อวัดและประเมินความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กวัยเรียนในจังหวัดลำปาง กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเจาะจง จำนวน 366 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์สำหรับเด็กวัยเรียนอายุ 6-11 ปี ของกรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และความแปรปรวนทางเดียว ผลการศึกษาพบว่า เด็กวัยเรียนในจังหวัดลำปาง มีคะแนนความฉลาดทางอารมณ์ในภาพรวมอยู่ในระดับที่ควรได้รับการพัฒนามากที่สุด คือ ร้อยละ 40.3 โดยมีคะแนนเฉลี่ยของระดับ ความฉลาดอารมณ์ในภาพรวมเท่ากับ 45.6 ส่วยเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 8.3 เมื่อวิเคราะห์ตามเขตพื้นที่พบว่าเด็กวัยเรียนทั้งในเขตเมือง เขตกึ่งเมือง และเขตชนบท มีคะแนนความฉลาดทางอารมณ์ในภาพรวมอยู่ในระดับที่ควรได้รับการพัฒนามากที่สุด ร้อยละ 47.5, 40.0 และ 38.9 ตมลำดับ และรองลงมาจำเป็นต้องพัฒนา ร้อยละ 30.8, 21.7 และ 27.0 ตามลำดับ ส่วนการพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ อยู่ในระดับควรส่งเสริมและรักษา ตามองค์ประกอบย่อย 3 ด้าน คือ ด้านดี, ด้านเก่ง และด้านสุข ร้อยละ 30.3, 31.4 และ 28.1 ตามลำดับ เด็กวัยเรียนในเขตกึ่งเมืองมีค่าเฉลี่ย คะแนนความฉลาดทางอารมณ์ โดยรวม ต่างจากเด็กวัยเรียนในเขตเมือง และเขตชนบท อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ดังนั้น จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการส่งเสริมกิจกรรมเชิงสร้างสรรค์ และพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ให้ควบคู่กับความฉลาดทางเชาว์ปัญญาของเด็กวัยเรียน