ความสัมพันธ์และเปรียบเทียบการรับรู้ในการบริหารยากับการมีส่วนร่วมในการบริหารยาของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง ในโรงพยาบาลตติยภูมิ

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์และเปรียบเทียบการรับรู้ในการบริหารยากับการมีส่วนร่วมในการบริหารยาของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไปที่เข้ารับการรักษาในแผนกผู้ป่วยในโรงพยาบาลตติยภูมิ เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น จำนวน 202 คน ระหว่างวันที่ 15 พฤษภาคม – 15 กรกฎาคม 2566 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามคุณลักษณะส่วนบุคคล การรับรู้ในการบริหารยา และการมีส่วนร่วมของผู้ป่วยความดันโลหิตสูงในการบริหารยา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนาและสถิติอนุมาน ได้แก่ สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของสเปียร์แมน independent sample t-test และ One - way ANOVA ผลการวิจัย พบว่า ค่าเฉลี่ยการรับรู้ในการบริหารยาอยู่ในระดับดี ค่าเฉลี่ยการมีส่วนร่วมในการบริหารยา อยู่ในระดับมากที่สุด การรับรู้ในการบริหารยากับการมีส่วนร่วมในการบริหารยาของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง มีความสัมพันธ์ทางบวก และคุณลักษณะส่วนบุคคลด้านอายุของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ต่างกันมีการรับรู้ในการบริหารยาและมีส่วนร่วมในการบริหารยาแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ดังนั้นการส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีการรับรู้ในการบริหารยาและการมีส่วนร่วมในการบริหารยา อาจมีส่วนช่วยให้เกิดการจัดการความดันโลหิตสูงได้ดีขึ้น ลดความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนจากโรค และคุณภาพชีวิตโดยรวมของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงดีขึ้น