Factors Associated of Asymptomatic Hyperuricemia among Patients with Non-Communicable Diseases in Primary Care Unit
Keywords:
Hyperuricemia, Associated factors, Non-communicable diseases, Primary care unitAbstract
Hyperuricemia is a condition that can be found general population and its prevalence of persons with asymptomatic hyperuricemia tends to be greater. The condition createsan increased risk of cardiovascular and chronic kidney diseases. Most research studied general population while the data among non-communicable disease patients are lacking. The objective of this research was to examine factors associated with asymptomatic hyperuricemia. The data were collected from 172 patients with non-communicable diseases in primary health care unit using simple random sampling. General information and health data were collected using questionnaires and interviews during July and September of 2021. The data were analyzed using descriptive statistics (percentages, means, and standard deviations) and analytical statistics (independent sample t-test, Chi-square test, Fisher’s exact test and multivariate analysis using binary logistic regression. The results showed that associated factors in asymptomatic hyperuricemia from general information were regular eating in offal, seafood, chicken, Acacia, Leucaena, red bean, green bean, black bean and broth (OR=3.37, 95% CI=1.54-7.38). Factors from the health data that were associated with having asymptomatic hyperuricemia were chronic kidney disease (OR=4.46, 95% CI=1.46-13.60)and high blood pressure (140/90 mmHg or higher) (OR=11.48, 95% CI=3.77-34.94). The findings suggested that primary health care units should screen for uric acid level in person who have risk factors regularly. Health promotion and disease prevention among persons with risk factors are encouraged for better self-care behaviors.
References
สมาคมรูมาติสซั่ม แห่งประเทศไทย. แนวทางเวชปฏิบัติการดูแลรักษาโรคเกาต์ [อินเทอร์เน็ต]. 2555 [เข้าถึงเมื่อ 2565 มกราคม 27]. เข้าถึงได้จาก: https://www.thairheumatology.org/wp-content/uploads/2016/08/Guideline-for-Management-of-Gout.pdf
Koopman WJ, Moreland LW, editors. Arthritis and Allied Conditions: A Textbook of Rheumatology, 15th edition. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2004.
American College of Rheumatology. Guideline for the Management of Gout [Internet]. 2020 [Cited 2021 January 27]. Available from: https://www.rheumatology.org/Portals/0 /Files/Gout-Guideline-Early-View-2020.pdf?fbclid=IwAR0ywDhiCk2pHXMRBc32Q Xwm3gR7P0uu0dogDDRdo1jA4xDI81LWYbkHBJk
Kim SY, Guevara JP, Kim KM, Choi HK, Heitjan DF, Albert DA. Hyperuricemia and Risk of Stroke: A Systematic Review and Meta-analysis. Arthritis Rheum.2009;61(7):885–92.
Li M, Hu X, Fan Y, Li K, Zhang X, Hou W, et al. Hyperuricemia and the risk for coronary heart disease morbidity and mortality : A systematic review and dose-response meta-analysis. Sci Rep.2016;6:19520.
Li L, Yang C, Zhao Y, Zeng X, Liu F, Fu P. Is hyperuricemia an independent risk factor for new-onset chronic kidney disease? a systematic review and meta-analysis based on observational cohort studies. BMC Nephrology.2014;15:122.
Zhao G, Huang L, Song M, Song Y. Baseline serum uric acid level as a predictor of cardiovascular disease related mortality and all-cause mortality: A meta-analysis of prospective studies. Atherosclerosis Journal.2013;231:61-8.
Smith E, March L. Global Prevalence of Hyperuricemia: A Systematic Review of Population-Based Epidemiological Studies [Internet]. 2015 [Cited 2021 January 27]. Available from: https://acrabstracts.org/abstract/global-prevalence-of-hyperuricemia-a-systematic-review-of-population-based-epidemiological-studies.
Qiu L, Cheng XQ, Wu J, Liu JT, Xu T, Ding HT, et al. Prevalence of hyperuricemia and its related risk factors in healthy adults from Northern and Northeastern Chinese provinces. BMC Public Health.2013;13:664.
อมร เปรมกมล, ฐานพัฒน์ ดิฐสถาพรเจริญ, บังอรศรี จินดาวงศ์, นภาพร ครุสันต์, ปัตพงษ์ เกษสมบูรณ์. ความชุกของภาวะกรดยูริกในเลือดสูงและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในประชากรในเขตชนบท จังหวัดขอนแก่น. ศรีนครินทร์เวชสาร.2554;26(1):41–7.
Choukem SP, Mengue JA, Doualla MS, Donfack OT, Beyiha G, Luma HN. Hyperuricemia in patients with type 2 diabetes in a tertiary healthcare center in sub-Saharan Africa: prevalence and determinants. Trop Doct. 2016;46(4):216-21.
Schlesinger N. Dietary Factors and Hyperuricemia. Current Pharmaceutical Design, 2005;11:4133-8.
ภาควิชาอายุรศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี. Thai CV Risk score [อินเทอร์เน็ต]. 2555 [เข้าถึงเมื่อ 2565 มกราคม 27]. เข้าถึงได้จาก: https://www.rama.mahidol.ac.th/med/th/news /announcement/07152015-1310-th
Benn CL, Dua P, Gurrell R, Loudon P, Pike A, Storer RI, et al. Physiology of Hyperuricemia and Urate-Lowering Treatments. Front Med (Lausanne).2018;5:160
Aihemaitijiang S, Zhang Y, Zhang L, Yang J, Ye C, Halimulati M, et al. The Association between Purine-Rich Food Intake and Hyperuricemia: A Cross-Sectional Study in Chinese Adult Residents. Nutrients. 2020;12(12):3835.
Lohsoonthorn V, Dhanamun B, Williams MA. Prevalence of hyperuricemia and its relationship with metabolic syndrome in Thai adults receiving annual health exams. Arch Med Res.2006;37(7):883-9.
Ali A, Shaikh KR, Shaikh S, Memon S, Siddiqui SS, Hingoro S. Hyperuricemia: Gender and Religion Based Clinical Observations. Pakistan Journal of Medical and Health Sciences.2021;15(4):813-5.
Huang XB, Zhang WO, Tang WW, Liu Y, Ning Y, Huang C, et al. Prevalence and associated factors of hyperuricemia among urban adults aged 35–79 years in southwestern China: a community‑based cross‑sectional study. Scientific Reports.2020;10:15683.
Lee TH, Chen JJ, Wu CY, Yang CW, Yang HY. Hyperuricemia and Progression of Chronic Kidney Disease: A Review from Physiology and Pathogenesis to the Role of Urate-Lowering Therapy. Diagnostics (Basel).2021;11(9):1674
Jeong H, Moon JE, Jeon CH. Hyperuricemia is Associated with an Increased Prevalence of Metabolic Syndrome in a General Population and a Decreased Prevalence of Diabetes in Men. Journal of Rheumatic Diseases.2020;27:4
สมาคมความดันโลหิตสูงแห่งประเทศไทย. แนวทางการรักษาโรคความดันโลหิตสูงในเวชปฏิบัติทั่วไป[อินเทอร์เน็ต]. 2562 [เข้าถึงเมื่อ 2565 มกราคม 27]. เข้าถึงได้จากhttps://www.thaihypertension. org/files/HT%20guideline%202019.with%20watermark.pdf
Raja R, Kavita F, Amreek F, Shah A, Sayeed KA, Seha A. Hyperuricemia Associated with Thiazide Diuretics in Hypertensive Adults. Cureus.2019;11(8):5457.
Vandell AG, McDonough CW, Gong Y, Langaee TY, Lucas AM, Chapman AB, et al. Hydrochlorothiazide-induced hyperuricemia in the Pharmacogenomic Evaluation of Antihypertensive Responses (PEAR) study. J Intern Med. 2014;276(5):486-97.
Mazzali M, Kanellis J, Han L, Feng L, Xia YY, Chen Q, et al. Hyperuricemia induces a primary renal arteriolopathy in rats by a blood pressure independent mechanism. Am J Renal Physiol.2002;282:F991–7
Ni O, Lu X, Chen C, Du H, Zhang R. Risk factors for the development of hyperuricemia A STROBE-compliant cross-sectional and longitudinal study. Medicine (Baltimore). 2019;98(42):e17597.
Chen S, Guo X, Yu S, Sun G, Yang H, Li Z, et al. Association between Serum Uric Acid and Elevated Alanine Aminotransferase in the General Population. Int J Environ Res Public Health. 2016;13(9):841.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 REGIONAL HEALTH PROMOTION CENTER 9 JOURNAL
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ประกฎในวารสารศูนย์อนามัยที่ 9 เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน บรรณาธิการ คณะผู้จัดทำ และศูนย์อนามัยที่ 9 นครราชสีมา (เจ้าของ) ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย ผู้เขียนต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
ผลการพิจารณาของกองบรรณาธิการและผู้ทรงคุณวุฒิถือเป็นที่สิ้นสุด คณะบรรณาธิการวารสารฯ ขอสงวนสิทธิ์ในการตรวจแก้ไขข้อความให้ถูกต้องตามหลักภาษาและมีความเหมาะสม
กองบรรณาธิการวารสารฯ ขอสงวนสิทธิ์มิให้นำเนื้อหาใด ๆ ของบทความ หรือข้อคิดเห็นใด ๆ ของผลการประเมินบทความในวารสารฯ ไปเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการ อย่างเป็นลายลักษณ์อักษร และผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศูนย์อนามัยที่ 9
