ปัจจัยที่มีผลต่อระดับความรุนแรงของแผลกดทับในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงบรรยายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยทำนายระดับความรุนแรงของแผลกดทับในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีแผลกดทับจำนวน 90 ราย ที่รับไว้ในหอผู้ป่วยอายุศาสตร์โรงพยาบาลศิริราช และผู้ป่วยที่อาศัยอยู่ในชุมชนจำนวน 3 เขต ได้แก่ เขตบางกอกน้อย เขตธนบุรี และเขตภาษีเจริญ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินสภาพผิวหนังแบบประเมินความเสี่ยงการเกิดแผลกดทับ แบบประเมินความรุนแรงของโรคหลอดเลือดสมอง แบบประเมินการทำหน้าที่ของร่างกาย แบบสัมภาษณ์การสนับสนุนทางสังคม และแบบสัมภาษณ์ความซึมเศร้าวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของตัวแปรต่อระดับความรุนแรงของแผลกดทับด้วยสถิติไคสแคว์ และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบลอจิสติค

ผลการวิจัยพบว่าความเสี่ยงด้านร่างกาย (λ²=10.858, p <.01) และความซึมเศร้า (λ²=9.908,p<.05) มีคามสัมพันธ์กับระดับความรุนแรงของแผลกดทับในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ส่วนการทำหน้าที่ของร่างกาย (λ²=.629,p>.05) และการสนับสนุนทางสังคม (λ² = 1.059,p>.05  ) ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับความรุนแรงของแผลกดทับ ส่วนปัจจัยเสี่ยงที่ทำนายระดับความรุนแรงของแผลกดทับมี 2 ปัจจัยคือ ความเสี่ยงด้านร่างกาย (OR=2.157.95% CI=1.032-4.511)

ข้อเสนอแนะจากผลการศึกษาครั้งนี้คือ ในการประเมินความเสี่ยงแผลกดทับควรมีการประเมินความซึมเศร้าร่วมด้วย และควรมีการพัฒนาโปรแกรมการป้องกันแผลกดทับจากโรงพยาบาลสู่บ้านอย่างต่อเนื่อง