ผลของรูปแบบการดูแลโดยพยาบาลต่อการฟื้นหายของผู้ที่มีความเจ็บป่วยทางจิตอย่างรุนแรง โรงพยาบาลศูนย์

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองแบบวัดผลก่อนและหลัง เปรียบเทียบสองกลุ่ม เพื่อศึกษาเปรียบเทียบการฟื้นหายของผู้ที่มีความเจ็บป่วยทางจิตอย่างรุนแรง ก่อนและหลังได้รูปแบบการดูแลโดยผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูง และเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ที่มีความเจ็บป่วยทางจิตอย่างรุนแรงที่เข้ารับการรักษาที่แผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลศูนย์ จำนวน 40 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คนเท่ากัน  ควบคุมตัวแปรแทรกซ้อนโดยจับคู่ (match pair) เพศ ช่วงวัย โรค และสุ่มแยกกลุ่ม กลุ่มทดลองได้รับรูปแบบการดูแลโดยผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงเพื่อการฟื้นหายสำหรับผู้ที่มีความเจ็บป่วยทางจิตอย่างรุนแรงประกอบด้วย สัมพันธภาพบำบัดรายบุคคลและจิตบำบัดประคับประคองรายกลุ่มทั้งผู้ป่วยและครอบครัว เพื่อเสริมความหวัง เป็นเวลา 4 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือวัดผลการฟื้นหายคือ แบบประเมินการฟื้นหายด้านสุขภาพจิตฉบับภาษาไทย และแบบประเมินระดับอาการทางจิตโดยวัดผลหลังการทดลองทันที เครื่องมือดังกล่าวผ่านการทดสอบความตรงและเที่ยงได้ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟา ครอนบาค .96 และ .97 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติทดสอบค่าทีที่เป็นอิสระต่อกัน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการฟื้นหายของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  และคะแนนเฉลี่ยการฟื้นหายหลังได้รูปแบบการดูแลโดยผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงสูงกว่าก่อนการทดลอง ผลการศึกษาครั้งนี้สะท้อนว่ารูปแบบการดูแลที่นำโดยพยาบาลผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงสามารถช่วยให้ผู้ที่มีอาการทางจิตอย่างรุนแรงเกิดกระบวนการฟื้นหายได้