Dengue virus eco-epidemiology and transmission dynamics -
Article Sidebar
Published:
Jun 30, 2022
Keywords:
Dengue diseases Dengue virus Transmission cycles Dengue virus transmission dynamics Complex eco-epidemiological settings
Main Article Content
Abstract
Four serotypes of dengue virus are the most important arboreal Aedes-borne pathogens causing dengue diseases such as dengue fever, dengue hemorrhagic fever, and dengue shock syndrome. They are exclusively transmitted in the tropics including Thailand and cause almost one-third of the world population at risk of infections. Dengue virus transmission of both sylvatic and urban transmission cycles is dynamic in nature. Both cycles are absolutely different in their ecology and epidemiology as the result of ecological and environmental changes that influence Aedes populations, evolution and diversity of dengue viruses and their host ranges, and human activity-induced changes. Understanding eco-epidemiological complexes of dengue viruses is fundamental for different levels of public health personnel involved in surveillance, prevention and control of dengue diseases in different complex eco-epidemiological settings of Thailand.
Article Details
How to Cite
โกยดุลย์ ส., & Bhumiratana, A. (2022). Dengue virus eco-epidemiology and transmission dynamics: -. The Public Health Journal of Burapha University, 17(1), 44–58. retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/phjbuu/article/view/247188
Section
บทความพิเศษ (Special Articles)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
1. Simmonds P, Becher B, Bukh J, Gould EA, Meyers G, Monath T, et al. ICTV Virus Taxonomy Profile: Flaviviridae. J Gen Virol 2017; 98: 2-3.
2. Gubler DJ. Epidemic dengue/dengue hemorrhagic fever as a public health, social and economic problem in the 21st century. Trends Microbiol 2002; 10: 100-3.
3. Guzman MG, Halstead SB, Artsob H, Buchy P, Farrar J, Gubler DJ, et al. Dengue: a continuing global threat. Nat Rev Microbiol 2010; 8(120): S7-S16.
4. Simmons CP, Farrar JJ, Chau NV, Wills Bridget. Dengue. New Eng J Med 2012; 366: 1423-32.
5. NIAID. Emerging Infectious Diseases/Pathogens. 2016. https://www.niaid.nih.gov/research/emerging-infectious-diseases-pathogens [accessed 15.08.16].
6. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง รายการเชื้อโรคที่ประสงค์ควบคุมตามมาตรา 18 แห่งพระราชบัญญัติเชื้อโรคและพิษจากสัตว์ พ.ศ. 2558 http://blqs.dmsc.moph.go.th/assets/Bpat/PATratchakitcha182561.pdf
7. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง ชื่อและอาการสําคัญของโรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวัง พ.ศ. 2559 ตามมาตรา 4-6 แห่งพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558 http://law.ddc.moph.go.th/file/lawgcd/003.2.pdf
8. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง เพิ่มเติมชื่อโรคติดต่อต้องแจ้งความhttp://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2552/E/106/16.PDF
9. Kraemer MUG, Sinka ME, Duda KA, Mylne AQN, Shearer FM, Barker CM, et al. The global distribution of the arbovirus vectors Aedes aegypti and Ae. albopictus. eLife 2015; 4: e08347.
10. Vasilakis N, Weaver SC. The history and evolution of human dengue emergence. Adv Virus Res 2008; 72: 1-76.
11. Weaver SC. Host range, amplification and arboviral disease emergence. Arch Virol Suppl 2005; 19: 33-44.
12. Vasilakis N, Shell EJ, Fokam EB, Mason PW, Hanley KA, Estes DM, Weaver SC. Potential of ancestral sylvatic dengue-2 viruses to re-emerge. Virology 2007; 358(2): 402-12.
13. Henchal EA, Putnak JR. The dengue viruses. Clin Microbiol Rev 1990; 3: 376–96.
14. Chen R, Vasilakis N. Dengue — Quo tu et quo vadis? Viruses 2011; 3: 1562-1608.
15. Rückert C, Ebel GD. How do virus–mosquito interactions lead to viral emergence? Trends Parasitol 2018; 34(4): 310-21.
16. de Thoisy B, Lacoste V, Germain A, Munoz-Jordan J, Colon C, Mauffrey JF, et al. Dengue infection in neotropical forest mammals. Vector Borne Zoonotic Dis 2009; 9: 157–70.
17. de Silva AM, Dittus WP, Amerasinghe PH, Amerasinghe FP. Serologic evidence for an epizootic dengue virus infecting toque macaques (Macaca sinica) at Polonnaruwa, Sri Lanka. Am J Trop Med Hyg 1999; 60(2): 300-6.
18. Kato F, Ishida Y, Kawagishi T, Kobayashi T, Hishiki T, Miura T, et al. Natural infection of cynomolgus monkeys with dengue virus occurs in epidemic cycles in the Philippines. J Gen Virol 2013; 94(Pt 10): 2202-7.
19. Diallo M, Ba Y, Sall AA, Diop OM, Ndione JA, Mondo M, et al. Amplification of the sylvatic cycle of dengue virus type 2, Senegal, 1999–2000: Entomologic findings and epidemiologic considerations. Emerg Infect Dis 2003; 9(3): 362–7.
20. Diallo M, Ba Y, Faye O, Soumare ML, Dia I, Sall AA. Vector competence of Aedes aegypti populations from Senegal for sylvatic and epidemic dengue 2 virus isolated in West Africa. Trans R Soc Trop Med Hyg 2008; 102: 493–8.
21. de Oliveira-Filho EF, Oliveira RAS, Ferreira DRA, Laroque PO, Pena LJ, Valença-Montenegro MM, et al. Seroprevalence of selected flaviviruses in free-living and captive capuchin monkeys in the state of Pernambuco, Brazil. Transbound Emerg Dis 2018; 65(4): 1094-7.
22. สุรชาติ โกยดุลย์, อดิศักดิ์ ภูมิรัตน์, สุนทร พิมพ์นนท์, ประภัสสร ดำแป้น, อรัญญา ภิญโญรัตนโชติ, นันทกา แก้วประจุ และคณะ. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่องการตรวจเชื้อไวรัสเด็งกี ไวรัสซิก้า และไวรัสชิคุนกุนยา ในระดับโมเลกุล ในยุงลายบ้าน Aedes aegypti และยุงลายสวน Aedes albopictus, 2559. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.
23. สุรชาติ โกยดุลย์, อดิศักดิ์ ภูมิรัตน์, รัชพล สัมพุทธานนท์, วิชุตา แซ่เจีย, สุนทร พิมพ์นนท์, ประภัสสร ดำแป้น. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่องการพัฒนาแบบจำลองการแพร่โรคไข้เลือดออกในสภาวะการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและภูมิทัศน์ในพื้นที่ท่องเที่ยวและเขตเมืองของจังหวัดภูเก็ต, 2561. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.
24. Koyadun S, Butraporn P, and Kittayapong P. Ecologic and sociodemographic risk determinants for dengue transmission in urban areas in Thailand. Interdiscip Perspect Infect Dis 2012; 2012: 907494.
25. Thongyuan S, Kittayapong P. First evidence of dengue infection in domestic dogs living in different ecological settings in Thailand. PLoS One 2017; 12(8): e0180013.
2. Gubler DJ. Epidemic dengue/dengue hemorrhagic fever as a public health, social and economic problem in the 21st century. Trends Microbiol 2002; 10: 100-3.
3. Guzman MG, Halstead SB, Artsob H, Buchy P, Farrar J, Gubler DJ, et al. Dengue: a continuing global threat. Nat Rev Microbiol 2010; 8(120): S7-S16.
4. Simmons CP, Farrar JJ, Chau NV, Wills Bridget. Dengue. New Eng J Med 2012; 366: 1423-32.
5. NIAID. Emerging Infectious Diseases/Pathogens. 2016. https://www.niaid.nih.gov/research/emerging-infectious-diseases-pathogens [accessed 15.08.16].
6. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง รายการเชื้อโรคที่ประสงค์ควบคุมตามมาตรา 18 แห่งพระราชบัญญัติเชื้อโรคและพิษจากสัตว์ พ.ศ. 2558 http://blqs.dmsc.moph.go.th/assets/Bpat/PATratchakitcha182561.pdf
7. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง ชื่อและอาการสําคัญของโรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวัง พ.ศ. 2559 ตามมาตรา 4-6 แห่งพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558 http://law.ddc.moph.go.th/file/lawgcd/003.2.pdf
8. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง เพิ่มเติมชื่อโรคติดต่อต้องแจ้งความhttp://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2552/E/106/16.PDF
9. Kraemer MUG, Sinka ME, Duda KA, Mylne AQN, Shearer FM, Barker CM, et al. The global distribution of the arbovirus vectors Aedes aegypti and Ae. albopictus. eLife 2015; 4: e08347.
10. Vasilakis N, Weaver SC. The history and evolution of human dengue emergence. Adv Virus Res 2008; 72: 1-76.
11. Weaver SC. Host range, amplification and arboviral disease emergence. Arch Virol Suppl 2005; 19: 33-44.
12. Vasilakis N, Shell EJ, Fokam EB, Mason PW, Hanley KA, Estes DM, Weaver SC. Potential of ancestral sylvatic dengue-2 viruses to re-emerge. Virology 2007; 358(2): 402-12.
13. Henchal EA, Putnak JR. The dengue viruses. Clin Microbiol Rev 1990; 3: 376–96.
14. Chen R, Vasilakis N. Dengue — Quo tu et quo vadis? Viruses 2011; 3: 1562-1608.
15. Rückert C, Ebel GD. How do virus–mosquito interactions lead to viral emergence? Trends Parasitol 2018; 34(4): 310-21.
16. de Thoisy B, Lacoste V, Germain A, Munoz-Jordan J, Colon C, Mauffrey JF, et al. Dengue infection in neotropical forest mammals. Vector Borne Zoonotic Dis 2009; 9: 157–70.
17. de Silva AM, Dittus WP, Amerasinghe PH, Amerasinghe FP. Serologic evidence for an epizootic dengue virus infecting toque macaques (Macaca sinica) at Polonnaruwa, Sri Lanka. Am J Trop Med Hyg 1999; 60(2): 300-6.
18. Kato F, Ishida Y, Kawagishi T, Kobayashi T, Hishiki T, Miura T, et al. Natural infection of cynomolgus monkeys with dengue virus occurs in epidemic cycles in the Philippines. J Gen Virol 2013; 94(Pt 10): 2202-7.
19. Diallo M, Ba Y, Sall AA, Diop OM, Ndione JA, Mondo M, et al. Amplification of the sylvatic cycle of dengue virus type 2, Senegal, 1999–2000: Entomologic findings and epidemiologic considerations. Emerg Infect Dis 2003; 9(3): 362–7.
20. Diallo M, Ba Y, Faye O, Soumare ML, Dia I, Sall AA. Vector competence of Aedes aegypti populations from Senegal for sylvatic and epidemic dengue 2 virus isolated in West Africa. Trans R Soc Trop Med Hyg 2008; 102: 493–8.
21. de Oliveira-Filho EF, Oliveira RAS, Ferreira DRA, Laroque PO, Pena LJ, Valença-Montenegro MM, et al. Seroprevalence of selected flaviviruses in free-living and captive capuchin monkeys in the state of Pernambuco, Brazil. Transbound Emerg Dis 2018; 65(4): 1094-7.
22. สุรชาติ โกยดุลย์, อดิศักดิ์ ภูมิรัตน์, สุนทร พิมพ์นนท์, ประภัสสร ดำแป้น, อรัญญา ภิญโญรัตนโชติ, นันทกา แก้วประจุ และคณะ. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่องการตรวจเชื้อไวรัสเด็งกี ไวรัสซิก้า และไวรัสชิคุนกุนยา ในระดับโมเลกุล ในยุงลายบ้าน Aedes aegypti และยุงลายสวน Aedes albopictus, 2559. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.
23. สุรชาติ โกยดุลย์, อดิศักดิ์ ภูมิรัตน์, รัชพล สัมพุทธานนท์, วิชุตา แซ่เจีย, สุนทร พิมพ์นนท์, ประภัสสร ดำแป้น. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่องการพัฒนาแบบจำลองการแพร่โรคไข้เลือดออกในสภาวะการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและภูมิทัศน์ในพื้นที่ท่องเที่ยวและเขตเมืองของจังหวัดภูเก็ต, 2561. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.
24. Koyadun S, Butraporn P, and Kittayapong P. Ecologic and sociodemographic risk determinants for dengue transmission in urban areas in Thailand. Interdiscip Perspect Infect Dis 2012; 2012: 907494.
25. Thongyuan S, Kittayapong P. First evidence of dengue infection in domestic dogs living in different ecological settings in Thailand. PLoS One 2017; 12(8): e0180013.
