การเลี้ยงดูเชิงบวกของผู้ปกครองผู้ป่วยเด็กสมาธิสั้น ในโรงพยาบาลราชบุรี
คำสำคัญ:
การเลี้ยงดูเชิงบวก, สมาธิสั้น, ผู้ปกครองบทคัดย่อ
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาการเลี้ยงดูเชิงบวกของผู้ปกครองผู้ป่วยเด็กสมาธิสั้นที่มารับการรักษาในโรงพยาบาลราชบุรีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงดูเชิงบวกและความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงดูเชิงบวกของผู้ปกครองกับระดับความรุนแรงของอาการสมาธิสั้น
วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาหนึ่ง (cross sectional descriptive study)โดยวิธีการทบทวนเวชระเบียนของผู้ป่วยเด็กสมาธิสั้นอายุ 6 ถึง 18 ปี ที่เข้ามารับการรักษาในคลินิกจิตเวชเด็กและวัยรุ่นโรงพยาบาลราชบุรี ระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม 2561 ถึง 30 กันยายน 2562 ใช้กลุ่มตัวอย่าง 277 รายเครื่องมือที่ใช้คือแบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามการเลี้ยงดูเชิงบวกของผู้ปกครอง และแบบวัดความรุนแรงของโรคสมาธิสั้น วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ
ผลการศึกษา:พบว่ากลุ่มตัวอย่างมีคะแนนการเลี้ยงดูเชิงบวกเฉลี่ยเท่ากับ 26.75 คะแนนการเลี้ยงดูเชิงบวกมีความสัมพันธ์กับระดับความเข้าใจในครอบครัว (Pearson’s correlation = 0.351 , p value < .01) แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับความรุนแรงของอาการสมาธิสั้นเมื่อวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณพบว่าระดับความเข้าใจในครอบครัวเป็นปัจจัยทำนายการเลี้ยงดูเชิงบวกได้ร้อยละ12 และมีสัมประสิทธิ์การถดถอยเท่ากับ1.88
สรุป: ผู้ปกครองผู้ป่วยเด็กสมาธิสั้นในโรงพยาบาลราชบุรีมีระดับการเลี้ยงดูเชิงบวกอยู่ในระดับต่ำถึงปานกลาง และความเข้าใจกันในครอบครัวเป็นปัจจัยทำนายพฤติกรรมการเลี้ยงดูเชิงบวกของผู้ปกครอง
References
2. Daley D, Birchwood J. ADHD and academic performance: why does ADHD impact on academic performance and what can be done to support ADHD children in the classroom?.Child Care Health Dev. 2010;36(4): 455–64.
3. LiffordKJ, HaroldGT, Thapar A. Parent–child hostility and child ADHD symptoms: A genetically sensitive and longitudinal analysis. J Child Psychol Psychiatry. 2009;50(12): 1468–76.
4. Mrug S, Hoza B, Gerdes AC. Children with attention-deficit/hyperactivity disorder: Peer relationships and peer-oriented interventions. New Dir Child Adolesc Dev. 2001; (91): 51-77.
5. Storebø OJ, Simonsen E. The Association Between ADHD and Antisocial Personality Disorder (ASPD): A Review. J Atten Disord. 2016;20(10):815–24.
6. Posner K, Melvin GA, Murray DW, et al.Clinical presentation of attention-deficit/hyperactivity disorder in preschool children: The preschoolers with attention-deficit/hyperactivity treatment study (PATS). J Child AdolescPsychopharmacol. 2007;17(5): 547–62.
7. Barkley RA, Fischer M, Smallish L, et al. Young adult outcome of hyperactive children: adaptive functioning in major life activities. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2006;45(2):192–202.
8. Hechtman L, Swanson JM, Sibley MH, et al.Functional Adult Outcomes 16 Years After Childhood Diagnosis of Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder: MTA Results. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2016;55(11): 945-52.e2.
9. Laugesen B, Lauritsen MB, Jørgensen R, et al. Living with a child with attention deficit hyperactivity disorder: a systematic review. Int J Evid Based Healthc. 2016;14(4): 150–65.
10. Galambos NL, Barker ET, Almeida DM. Parents do matter: Trajectories of change in externalizing and internalizing problems in early adolescence. Child Dev. 2003;74(2): 578–94.
11. Brody GH, Murry VM, Kim S, et al. Longitudinal pathways to competence and psychological adjustment among African American children living in rural single–parent households. Child Dev. 2002;73(5): 1505–16.
12. Denham SA, Workman E, Cole PM, et al. Prediction of externalizing behavior problems from early to middle childhood: The role of parental socialization and emotion expression. Dev Psychopathol. 2000;12(1):23–45.
13. Burke JD, Pardini DA, Loeber R. Reciprocal relationships between parenting behavior and disruptive psychopathology from childhood through adolescence. J Abnorm Child Psychol. 2008;36(5): 679–92.
14. Hazell P. Review of attention-deficit/hyperactivity disorder comorbid with oppositional defiant disorder. Australas Psychiatry. 2010;18(6): 556–9.
15. Hinshaw SP. Conduct disorder in childhood: Conceptualization, diagnosis, comorbidity, and risk status for antisocial functioning in adulthood. Prog Exp Pers Psychopathol Res. 1994;3–44.
16. Pliszka S. Practice Parameter for the Assessment and Treatment of Children and Adolescents With Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry.2007;46(7):894–921.
17. Harvey E, Stoessel B, Herbert S. Psychopathology and parenting practices of parents of preschool children with behavior problems. Parenting. 2011;11(4): 239–63.
18. Murray L, Creswell C, Cooper PJ. The development of anxiety disorders in childhood: an integrative review. Psychol Med. 2009;39(9): 1413–23.
19. Grant KE, Compas BE, Stuhlmacher AF, et al. Stressors and child and adolescent psychopathology: Moving from markers to mechanisms of risk. Psychol Bull. 2003;129(3):447-66.
20. Buehler C, Gerard JM. Marital conflict, ineffective parenting, and children’s and adolescents’ maladjustment. J Marriage Fam. 2002;64(1):78–92.
21. Anderson KE, Lytton H, Romney DM. Mothers’ interactions with normal and conduct-disordered boys: Who affects whom?. Dev Psychol. 1986;22(5):604-9.
22. Johnston C, Jassy JS. Attention-deficit/hyperactivity disorder and oppositional/conduct problems: Links to parent-child interactions. J Can Acad Child Adolesc Psychiatry. 2007;16(2):74-9.
23. Rimestad ML, Lambek R, Zacher Christiansen H, et al. Short-and long-term effects of parent training for preschool children with or at risk of ADHD: A systematic review and meta-analysis. J Atten Disord. 2019; 23(5): 423–34.
24. Pityaratstian N, Booranasuksakul T, Juengsiragulwit D, et al. ADHD screening properties of the Thai version of Swanson, Nolan, and Pelham IV scale (SNAP-IV) and Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ). J PsychiatrAssocThail. 2014;59(2):97–110.
25. Huth-Bocks AC, Hughes HM. Parenting stress, parenting behavior, and children’s adjustment in families experiencing intimate partner violence. J Fam Violence. 2008; 23(4): 243–51.
26. Burlaka V, Graham-Bermann SA, Delva J. Family factors and parenting in Ukraine. Child Abuse Negl. 2017 ;72: 154–62. doi: 10.1016/j.chiabu.2017.08.007
27. รศ.นพ.ชาญวิทย์ พรนภดล. แบบสอบถามการเลี้ยงดูเชิงบวก (Positive Parenting Questionnaire: PPQ)พัฒนาโดย ชาญวิทย์ พรนภดล และคณะ. กรุงเทพฯ: คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล; 2556.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนบทความ แต่หากผลงานของท่านได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ลงวารสารแพทย์เขต 4-5 จะคงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรกด้วยเหตุที่บทความจะปรากฎในวารสารที่เข้าถึงได้ จึงอนุญาตให้นำบทความในวารสารไปใช้ประโยชน์ได้ในเชิงวิชาการโดยจำเป็นต้องมีการอ้างอิงถึงชื่อวารสารอย่างถูกต้อง แต่ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์
