การดูแลผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวเรื้อรังโดยการจัดตั้งคลินิกหัวใจล้มเหลวในโรงพยาบาลทั่วไปบ้านโป่ง

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลลัพธ์หลังจากผู้ป่วยเข้าคลินิกหัวใจล้มเหลวในโรงพยาบาลทั่วไประดับ S

การศึกษา: เป็นการศึกษาย้อนหลังเชิงพรรณนา (retrospective descriptive study) เก็บข้อมูลผู้ป่วยที่เข้าเกณฑ์จากเวชระเบียนตั้งแต่ 1 กรกฎาคม 2562 ถึง 1 ตุลาคม 2563 ผู้ป่วยได้รับการรักษาในคลินิกหัวใจล้มเหลวเรื้อรังโดยรูปแบบสหสาขาวิชาชีพ (multidisciplinary team)

ผลการศึกษา: ผู้ป่วยอยู่ในการศึกษาทั้งหมด 65 ราย ทุกรายมีการบีบตัวหัวใจห้องล่างซ้าย (LVEF) น้อยกว่าร้อยละ 40 อายุระหว่าง 21 ถึง 87 ปี เพศชายร้อยละ 64.6 เพศหญิงร้อยละ 35.4 มีโรคร่วมเบาหวานร้อยละ 36.9 ความดันโลหิตสูงร้อยละ 40 ได้รับยาตามมาตรฐานการรักษาหัวใจล้มเหลวเรื้อรังอย่างน้อย  1 ตัว ได้แก่ ACEI/ARB, B-blocker, MRA, ARNI,และ SGLT-2 inhibitor ผลของการดูแลผู้ป่วยในคลินิกหัวใจล้มเหลวพบว่า  การศึกษาหลัก (primary outcome) อัตราการนอนโรงพยาบาลซ้ำที่ 1 ปี จากร้อยละ 32.3 เหลือ ร้อยละ 16.9 แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001) ผลการศึกษารอง (secondary outcome) พบว่า อาการหัวใจล้มเหลวดีขึ้น จาก NYHA FC III-IV ร้อยละ 73.9 เหลือ ร้อยละ 7.7 (p < .001) ค่าเฉลี่ย LVEF ดีขึ้นร้อยละ 18.59 (p < .001) การทดสอบสมรรถภาพหัวใจด้วยการเดิน 6 นาที (6MWT) ดีขึ้น (p < .001) มีผู้ป่วยเสียชีวิต 9 ราย คิดเป็นร้อยละ 13.8 แต่เป็นการเสียชีวิตไม่ทราบสาเหตุ 6 ราย เสียชีวิตจากหัวใจล้มเหลวที่โรงพยาบาลมีเพียง 1 ราย

สรุป: การดูแลผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวเรื้อรังโดยทีมสหสาขาวิชาชีพ ได้แก่ แพทย์ พยาบาล เภสัชกร นักเวชศาสตร์ฟื้นฟูหัวใจ นักโภชนาการ สามารถทำให้ผู้ป่วยเข้าถึงยาที่จำเป็น ดูแลสุขภาพตัวเองอย่างเหมาะสม มีผลทำให้ลดความรุนแรงของโรค สมรรถภาพของหัวใจดีขี้น คุณภาพชีวิตดีขึ้น และลดอัตราการนอนโรงพยาบาลซ้ำได้