การดูแลระยะยาวกลุ่มผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในชุมชน: บทบาทพยาบาล

ผู้แต่ง

  • ปาณิศา บุณยรัตกลิน อาจารย์ สาขาวิชาการพยาบาลอนามัยชุมชน สถาบันการพยาบาลศรีสวรินทิรา สภากาชาดไทย

คำสำคัญ:

การดูแลระยะยาว, ผู้สูงอายุ, ภาวะพึ่งพิงในชุมชน, บทบาทพยาบาล

บทคัดย่อ

        การเปลี่ยนแปลงทางสังคมในปัจจุบันของไทยนำไปสู่การเกิดสังคมผู้สูงอายุ ซึ่งส่งผลกระทบต่อปัญหาสุขภาพและการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่มจำนวนของกลุ่มผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงซึ่งเป็นผู้ที่มีความยากลำบากในการใช้ชีวิตประจำวันด้วยตนเอง จำเป็นต้องมีการดูแลในระยะยาว พยาบาลเป็นบุคลากรทางด้านสาธารณสุขที่มีบทบาทสำคัญในการจัดการดูแลระยะยาวแก่ผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในชุมชนตามสมรรถนะทั่วไปของพยาบาล อันได้แก่ บทบาทผู้ดูแลซึ่งต้องมีการประเมินผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงอย่างต่อเนื่อง มีการส่งเสริมความสามารถในการช่วยเหลือตนเอง การจัดการโรคที่เหมาะสมและการประเมินผลการดูแล บทบาทผู้ให้ความรู้ด้านสุขภาพและให้การปรึกษา ผู้พิทักษ์สิทธิของผู้รับบริการ ผู้บริหารจัดการดูแล ผู้ประสานงาน และผู้ร่วมมือในการทำงาน ผู้นำและผู้วิจัย ซึ่งบทบาทเหล่านี้จะช่วยส่งเสริมการดูแลระยะยาวในผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในชุมชน เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในชุมชนต่อไป บทความนี้จะนำเสนอเกี่ยวกับปัญหาความต้องการของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในชุมชน รูปแบบและเป้าหมายของการดูแลระยะยาว รวมถึงบทบาทตามสมรรถนะของพยาบาลในการดูแลระยะยาวผู้สูงอายุในชุมชน เพื่อเป็นแนวทางประยุกต์ใช้ในการดูแลระยะยาวผู้สูงอายุในชุมชนและใช้เป็นข้อมูลทางวิชาการแก่ผู้ที่เกี่ยวข้องและผู้ที่สนใจทั่วไป

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-09-29

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ