การศึกษาเปรียบเทียบน้ำหนักทารกที่ได้จากผลคูณความสูงของมดลูกกับเส้นรอบวงหน้าท้องมารดาที่ระดับสะดือ: กรณีศึกษาโรงพยาบาลสมเด็จพระบรมราชเทวี ณ ศรีราชา สภากาชาดไทย

บทคัดย่อ

        การวิจัยเชิงพรรณนานี้ เพื่อเปรียบเทียบน้ำหนักทารกแรกเกิดที่ได้จากผลคูณความสูงของมดลูกกับเส้นรอบวงหน้าท้องมารดาที่ระดับสะดือในหญิงตั้งครรภ์ที่โรงพยาบาลสมเด็จพระบรมราชเทวี ณ ศรีราชา ในเดือนมกราคม-มีนาคม 2558 จำนวน100 ราย กลุ่มตัวอย่างคือหญิงตั้งครรภ์เดี่ยว มาด้วยอาการเจ็บครรภ์คลอดจริงปากมดลูกเปิดไม่เกิน 8 เซนติเมตร มีศีรษะเป็นส่วนนำ น้ำหนักมารดาไม่เกิน 80 กิโลกรัม ไม่มีภาวะแทรกซ้อน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ สายเทปวัด เครื่องชั่งน้ำหนัก และแบบบันทึกข้อมูล เก็บข้อมูลโดยการวัดความสูงของมดลูก (HF) ขณะมดลูกคลายตัวและวัดความยาวของเส้นรอบวงหน้าท้องมารดาที่ระดับสะดือ (AC) ในท่านอนหงายศีรษะราบ นำค่าที่ได้มาคูณกันเปรียบเทียบน้ำหนักทารกในครรภ์ที่คำนวณได้กับน้ำหนักทารกแรกคลอดที่ชั่งภายในครึ่งชั่วโมงหลังคลอด วิเคราะห์ข้อมูลเป็นค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติ paired t-test กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05

        ผลการศึกษา พบว่ามารดามีอายุเฉลี่ย 26.0±6.0 ปี อายุครรภ์เฉลี่ย 38.7±1.3 สัปดาห์ น้ำหนักเฉลี่ย 65.6±8.4 กิโลกรัม ร้อยละ 40 เป็นการตั้งครรภ์แรก การเปิดของปากมดลูกเฉลี่ย 4.0 ±1.60เซนติเมตร ความสูงมดลูกเฉลี่ย 33.37±2.58 เซนติเมตร และเส้นรอบวงหน้าท้องมารดาที่ระดับสะดือเฉลี่ย 95.32±5.76 เซนติเมตร ค่าเฉลี่ยน้ำหนักทารกจริงเท่ากับ 3,171.15 ± 404.77 กรัม และค่าเฉลี่ยน้ำหนักทารกจากการคาดคะเนเท่ากับ 3,184.71±348.27 กรัม ค่าเฉลี่ยน้ำหนักคลาดเคลื่อนเท่ากับ 228.75±150.39 กรัม พบว่าไม่แตกต่างกัน (p >.05) สรุปได้ว่า การวัดความสูงมดลูกกับเส้นรอบวงหน้าท้องมารดาที่ระดับสะดือสามารถคาดคะเนทารกในครรภ์ได้ควรนำไปใช้ในสตรีตั้งครรภ์ เนื่องจากเป็นช่วงที่สามารถให้คำแนะนำมารดาเพื่อเฝ้าระวังเรื่องทารกในครรภ์ที่มีน้ำหนักตัวน้อยกว่าปกติและให้ได้รับการดูแลอย่างมีประสิทธิภาพ