ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการเพิ่มระดับความรุนแรงของโรคโควิด 19 ระหว่างการรักษาในจังหวัดลำพูน

บทคัดย่อ

การศึกษาเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ทำให้มีการเพิ่มขึ้นของระดับความรุนแรงของโรคโควิด 19 ในระหว่างการรักษาของผู้ป่วยโรคโควิด 19 ระหว่างเดือนเมษายนถึงพฤษภาคม พ.ศ.2564 ในโรงพยาบาลลำพูน กลุ่มตัวอย่างจำนวน 237 ราย ได้มาโดยการเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามเกณฑ์ที่กำหนด ทำการเก็บข้อมูลจากระบบบันทึกเวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์ของผู้ป่วยย้อนหลัง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมานโดยการวิเคราะห์ความสัมพันธ์แบบตัวแปรเชิงเดี่ยวและสถิติถดถอยพหุโลจิสติกส์ ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างเป็นเพศชาย ร้อยละ 54.00 อายุเฉลี่ย 34.98±14.81 ปี ไม่มีโรคประจำตัว ร้อยละ 78 ไม่สูบบุหรี่ ร้อยละ 97.89 มีอัตราการเต้นของหัวใจน้อยกว่า 100 ครั้งต่อนาที ร้อยละ 72.57 และพบว่าผู้ป่วยเป็นกลุ่มที่มีอาการและอาการแสดง ร้อยละ 82.70 ระยะเวลาอาการแสดงจนถึงได้รับการรักษาในโรงพยาบาลส่วนใหญ่ภายใน 48 ชั่วโมง ร้อยละ 74.26 พบรอยโรคในปอดตั้งแต่แรกรับ ร้อยละ 13.50 ได้รับยาฟาวิพิราเวียร์ ร้อยละ 21.94 และยาสเตียรอยด์ ร้อยละ 13.92 และพบว่า เพศชายมีโอกาสเพิ่มระดับความรุนแรงของโรคโควิด เป็น 4.52 เท่าของเพศหญิง ผู้ป่วยที่มีโรคประจำตัวมีโอกาสเพิ่มระดับความรุนแรงของโรคโควิด 19 เป็น 8.19 เท่าของผู้ป่วยที่ไม่มีโรคประจำตัว และผู้ป่วยที่มีอัตราการเต้นของหัวใจมากกว่า หรือเท่ากับ 100 ครั้ง/นาที มีโอกาสเพิ่มระดับความรุนแรงของโรคโควิด 19 เป็น 3.29 เท่าของผู้ป่วยที่มีอัตราการเต้นหัวใจน้อยกว่า 100 ครั้ง/นาที ดังนั้นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขและผู้เกี่ยวข้องควรให้ความสำคัญในการดูแลผู้ป่วยโรคโควิด 19 มากขึ้น เพื่อลดความรุนแรงของโรคโควิด 19 ต่อไป