Relationships between Health Knowledge, Self - Care Behaviors and Health Status of Monks, Li District, Lamphun Province
Keywords:
Health knowledge, Self-care behaviors, Health status, MonksAbstract
In Thailand, there are around three hundred thousands of Buddhist monks who many of them have had problems from health status. The study was a mixed research designs to investigate relationships between health knowledge, self-care behaviors, and health status of monks in Li District, Lamphun Province. The sample group included monks ordained for more than one year was set to perform a quantitative research with 127 monks who were assessed the health status by a questionnaire and to do a qualitative method with 8 monks to be in-depth interviewed. Descriptive statistics analyzed the data by Spearman’s Rank correlation coefficient statistics and inductive analysis. The quantitative research results found that most of the monks had high levels of health knowledge and moderate self-care behaviors. Health knowledge and health status of monks were correlated significantly with self-care behaviors. (p-value<0.05). The qualitative research found that they consumed mostly local cuisine and seasonal vegetables, took a walk for alms, swept the yards, had sufficient sleep, always kept body cleaned, and performed Buddhism principles to relieve stress. Therefore, relevant institutions and organizations should have planned for implementation of health promotion and support health care correctly and sustainably.
References
กรรณิการ์ ตั้งตุลานนท์. (2561). ครูบาวงศ์กับการสร้างเสริมชุมชนเข้มแข็งตามแนวศีล 5. วารสาร มจรปรัชญาปริทรรศน์, 1(1), 56-68
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2561). แบบประเมินความเครียด (ST5) [ออนไลน์]. [สืบค้นเมื่อ 15 ธันวาคม 2561]; แหล่งข้อมูล: https://dmh.go.th/test/qtest5/
กาญจนพงศ์ สุวรรณ, พระครูปลัดพีระพันธ์ ธมฺมวุฑฺโฒ และพระมหานรินทร์ สุรปญฺโญ. (2565). การเสริมสร้างสุขภาวะของพระสงฆ์ในสังคมชีวิตวิถีใหม่จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์, 7(1), 44-58
คณะกรรมการสืบสานตำนานเมืองลี้. (2540). เอกสารประวัติเมืองลี้. จังหวัดลำพูน: ณัฐพนธ์การพิมพ์.
จงจิตร อังคทะวานิช และอารยา แสงเทียน. (2557). สื่อสงฆ์ไทย ไกลโรค : โภชนบูรณาการสู่วิถีสงฆ์ 4 ภูมิภาค. กรุงเทพมหานคร: ช่อระกาการพิมพ์.
ชลธิชา จิรภัคพงค์, ฉวีวรรณ สุวรรณาภา, ปุญยวีร์ มงคลพิพัฒน์พร และพัฒน์นรี อัฐวงศ์. (2562). สุขภาวะพระสงฆ์: การพัฒนารูปแบบสุขภาวะตามแนววิถีพุทธโดยการบูรณาการสาธารณสุขเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของจังหวัดลำปาง. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ), 12(6), 1227-1247.
ชลวิทย์ เจียรจิตต์. (2560). สถานการณ์และการจัดการความเครียดตามแนวพระพุทธศาสนา: กรณีศึกษาคณะสงฆ์จังหวัดนครนายกและสระแก้ว. วารสาร มจร. สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(4), 154-167.
ณัฐชนน ผุยนวล, นิสากร กรุงไกรเพชร และสมสมัย รัตนกรีฑากุล. (2561). ผลของโปรแกรมการกำกับตนเองด้านการออกกำลังกายด้วยวิธีรำวงย้อนยุคต่อระดับน้ำตาลในเลือดและสมรรถภาพทางกายในกลุ่มผู้เสี่ยงสูงโรคเบาหวาน ชนิดที่ 2. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 26(3), 42-51.
นิพิฐพนธ์ สนิทเหลือ, วัชรีพร สาตร์เพ็ชร์ และญาดา นภาอารักษ์. (2562). การคำนวณขนาดตัวอย่างด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป G* Power. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 5(1), 496-507.
ปัณณธร ชัชวรัตน์. (2553). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมสุขภาพของพระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพะเยา (รายงานการวิจัย). พะเยา: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี พะเยา คณะพยาบาลศาสตร์ สถาบันพระบรมราชชนก กระทรวงสาธารณสุข.
พงศ์พร พราหมณ์เสน่ห์. (2561). มติมหาเถรสมาคม ครั้งที่ 07/2560 เรื่อง การดำเนินงานพระสงฆ์กับการพัฒนาสุขภาวะ [ออนไลน์]. [สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2561]; แหล่งข้อมูล: http://mahathera.onab.go.th/files/mati_doc/c_07200360_191%20การดำเนินงานพระสงฆ์กับการพัฒนาสุขภาวะ.pdf
พระครูวินัยธรชาติชาย สมาจาโร (เชียงชะนา). (2561). พุทธวิธีดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวาน. วารสารวิจัยวิชาการ, 1(3), 81-97.
พระครูอินทวุฒิคุณ. (2562). บัญชีพระภิกษุ-สามเณร สังกัดทะเบียนวัด อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน พ.ศ.2562. (เอกสารอัดสำเนา)
พระราชสิทธิเวที, พระสุธีรัตนบัณฑิต และเบญจมาศ สุขสถิตย์. (2562). สุขภาวะพระสงฆ์:การป้องกันและควบคุมโรค. นนทบุรี: นิติธรรมการพิมพ์.
พระราชสิทธิเวที, เบญจมาศ สุขสถิตย์, วโรดม เสมอเชื้อ และชมพูนุท สิงห์มณี. (2562). การวิเคราะห์สถานการณ์สุขภาวะภายใต้ภาวนา 4 ของพระสงฆ์ในจังหวัดพิจิตร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 8(3), 15-27.
พินิจ ลาภธนานนท์. (2556). สุขภาวะของพระสงฆ์ ปี 2555. สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
พีระพล หมี่เอี่ยม และธนัช กนกเทศ. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสุขภาพของพระภิกษุสงฆ์ในเขตอำเภอตาคลี จังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 9(3), 1-12.
มนัญญา ภิรมย์. (2565). ความสัมพันธ์ของความเครียดและภาวะซึมเศร้าต่อการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ของผู้ป่วยเบาหวาน ชนิดที่ 2 ของศูนย์สุขภาพชุมชนเมืองสามัคคี จังหวัดมหาสารคาม. วารสารโรง พยาบาล มหาสารคาม, 19(3), 125-136.
มินตรา สาระรักษ์, วรารัตน์ สังวะลี และวิลาศ คำแพงศรี. (2560). ความชุกและปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรังของพระภิกษุสงฆ์ อำเภอวารินชาราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 19(1), 37-48.
ลลิลทิพย์ ธนสมบัตินันท์. (2559). พฤติกรรมการตักบาตรและถวายภัตตาหารเพื่อสุขภาพที่ดีของพระสงฆ์. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 23(3), 51-67.
วิชัย เอกพลากร, หทัยชนก พรรคเจริญ และวราภรณ์ เสถียรนพเก้า. (2564). รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 6 พ.ศ. 2562-2563. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อักษรกราฟฟิคแอนด์ดีไซน์.
สมาคมความดันโลหิตสูงแห่งประเทศไทย. (2562). แนวทางการรักษาโรคความดันโลหิตสูงในเวชปฏิบัติทั่วไป พ.ศ. 2562. เชียงใหม่: ทริค ธิงค์.
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2561). ธรรมนูญสุขภาพพระสงฆ์แห่งชาติเพื่อสุขภาวะที่ดีถ้วนหน้า. วารสารก้าวใหม่หลักประกันสุขภาพ, 11(54), 12-13
สำนักอนามัยผู้สูงอายุ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2561). คู่มือแนวทางการอบรมหลักสูตรพระคิลานุปัฏฐาก (พระอาสาสมัครส่งเสริมสุขภาพประจำวัด - อสว.). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก
สำนักโรคไม่ติดต่อ กระทรวงสาธารณสุข. (2560). รูปแบบการบริการป้องกันควบคุมโรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง. นนทบุรี: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Best, J. W. (1977). Research in Education. New Jersey: Prentice hall.
Bloom, B.S., Hastings, T. J., Madaus, G. F. (1971). Handbook on formative and summative evaluation of student learning. New York: McGraw-Hill.

