การพัฒนารูปแบบการจัดการรายกรณีในการดูแลผู้ป่วยโรคหืด โรงพยาบาลเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

บทนำ : โรคหืดเป็นโรคเรื้อรังที่มีอุบัติการณ์เพิ่มสูงขึ้น เนื่องจากมีรูปแบบการดูแลที่ไม่ชัดเจน จึงส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยต้องมานอนรักษานานขึ้น

วัตถุประสงค์ : เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการรายกรณีในการดูแลผู้ป่วยโรคหืด

วิธีการวิจัย : เป็นการวิจัยและพัฒนา กลุ่มเป้าหมายสุ่มแบบเจาะจงประกอบด้วย 3 กลุ่ม คือ ทีมสหสาขาวิชาชีพ, พยาบาลวิชาชีพจำนวน 10 คน และผู้ป่วยโรคหืดจำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ ศึกษาประกอบด้วย แนวทางการสนทนากลุ่ม แบบบันทึกจำนวนวันนอน การกลับมารักษาซ้ำ ภายใน 7 วัน และแบบสอบถามความพึงพอใจสำหรับผู้ป่วยโรคหืด ทีมสหสาขาวิชาชีพ และ พยาบาลวิชาชีพ มีค่าความเที่ยงที่ 0.97, 0.813 และ 0.879 วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปใช้สถิติพรรณนา การเปรียบเทียบความพึงพอใจสำหรับผู้ป่วยโรคหืดก่อนและหลังการพัฒนาใช้สถิติ Mann-Withney  U test การเปรียบเทียบความพึงพอใจสำหรับพยาบาลและทีมสหสาขาวิชาชีพก่อน และหลังการ พัฒนาใช้สถิติ Wilcoxon signed Ranks Test

ผลการศึกษา : พบว่า การพัฒนารูปแบบการจัดการรายกรณีในผู้ป่วยโรคหืดเป็นแบบ Hospital Case Management มีพยาบาลวิชาชีพเป็นManager ปฏิบัติร่วมกับทีมสหสาขาวิชาชีพ  พยาบาลวิชาชีพและผู้ป่วยโรคหืดมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการจัดการรายกรณี แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ระดับ.05 จำนวนวันนอนของกลุ่มตัวอย่างก่อนและหลังใช้รูปแบบ แตกต่างกัน การกลับมารักษาซ้ำภายใน 7 วัน ของกลุ่มตัวอย่างก่อนและหลังใช้รูปแบบการจัดการ รายกรณีไม่แตกต่าง

สรุป : รูปแบบการจัดการรายกรณีในการดูแลผู้ป่วยโรคหืดที่ได้พัฒนาขึ้น สามารถนำไปใช้ ในการดูแลผู้ป่วยโรคหืดโรงพยาบาลเชียงยืนได้จริง พยาบาลวิชาชีพและผู้ป่วยโรคหืดมีความพึงพอใจ ต่อรูปแบบการจัดการรายกรณี ทำให้จำนวนวันนอนรักษาลดลง

คำสำคัญ : การพัฒนารูปแบบ, การจัดการรายกรณี, ผู้ป่วยโรคหืด