ประสิทธิภาพของการใช้เกลียวเร่งช่วยในการดัดกระดูกข้อมือหัก

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของเกลียวเร่งในการนำมาใช้ในการดัดกระดูกข้อมือหักและเพื่อศึกษาเปรียบเทียบการใช้แกนเฝือกกับการใช้เกลียวเร่งในการดัดกระดูกข้อมือหักในผู้ป่วยกระดูกข้อมือหัก

วิธีดำเนินการศึกษา : เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi – Experimental Design) กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยกระดูกข้อมือหักที่มารับการรักษาที่แผนกผู้ป่วยนอกที่โรงพยาบาลสมุทรสาครตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม-31 พฤษภาคม 2561 จำนวน 20 ราย  แบ่งเป็นสอง กลุ่มๆ กลุ่มแรกใช้เกลียวเร่งและกลุ่มที่สองการใช้แกนเฝือกในการช่วยในการดัดกระดูกข้อมือหัก เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกและ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ  Independebt t-test

ผลการศึกษา : พบว่ากลุ่มตัวอย่างที่ใช้เกลียวเร่ง ในการดัดกระดูกข้อมือหักมี Radial height มากกว่ากลุ่มที่ใช้แกนเฝือกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  (p =.005) โดยมี Radial height มากกว่ากลุ่มที่ใช้เฝือก 1.00 มิลลิเมตร ( 95%CI:-1.66 ,-0.33) แต่กลุ่มที่ใช้แกนเฝือกและเกลียวเร่ง มี Radial inclination และ Volar tilt ไม่แตกต่างกัน ( p= .702) และ(p = .777)  และให้ความสะดวกรวดเร็วปลอดภัย

สรุป : การรักษาแบบอนุรักษ์นิยมคือการใส่เฝือก และต้องมีการดัดกระดูกให้เข้าที่ ซึ่งต้องใช้เครื่องมือในการช่วยดัดกระดูก การนำเกลียวเร่งมาใช้ ทำให้แพทย์สามารถทำหัตถการการใส่เฝือกผู้ป่วยได้โดยไม่ต้องมีผู้ช่วยอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

คำสำคัญ :  กระดูกข้อมือหัก,  การดัดกระดูก,  การใช้แกนเฝือก, การใช้เกลียวเร่ง