ผลของการเสริมสร้างพลังอำนาจของครอบครัวและชุมชนต่อการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเรื้อรัง ในชุมชนเขตเทศบาลตำบลแกดำ จังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

          งานวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง(Quasi Experimental Research) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเปรียบเทียบความรู้การดูแลตนเอง คุณภาพชีวิตก่อนและหลังเข้ากลุ่มเสริมสร้างพลังอำนาจต่อการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเรื้อรังในชุมชน เขตเทศบาลตำบลแกดำ จังหวัดมหาสารคาม โดยใช้กรอบแนวคิดทฤษฎีการดูแลตนเองของโอเร็มและแนวคิดการเสริมสร้างพลังอำนาจของกิบสัน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้จำนวน 40 คน คือ กลุ่มผู้ป่วยจิตเวช จำนวน 13 คน กลุ่มผู้ดูแล 15 คน และกลุ่มผู้นำ / อสม. 12 คน  โดยใช้กระบวนการกลุ่ม 4 ขั้นตอน ประกอบด้วย  8 กิจกรรม ระยะเวลา สัปดาห์ละ 2 วันๆละ 2 ชั่วโมง เป็นเวลา 4 สัปดาห์ และติดตามประเมินผล 2 ครั้ง หลังจากดำเนินการ 2 เดือน

          เครื่องมือที่ใช้  ในการศึกษาวิจัย ประกอบด้วย แบบทดสอบความรู้ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสอบถามคุณภาพชีวิต และ การประเมินความพึงพอใจ โดยดัดแปลงจาก ประภัสพร พันธ์จูมดำเนินการเก็บข้อมูลการศึกษา ระหว่างเดือน พฤษภาคม-ตุลาคม 2552 วิเคราะห์ข้อมูล ด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ สถิติที่ใช้ ในการศึกษาคือ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ  และการเปรียบเทียบข้อมูลความรู้  คุณภาพชีวิต ก่อนและหลังโดยใช้สถิติ  Wilcoxon signed-ranks test

          ผลการศึกษา พบว่า คะแนนความรู้เปรียบเทียบก่อนและหลังการดูแลตนเองของกลุ่มผู้ป่วย กลุ่มผู้ดูแลและผู้นำชุมชนโดยรวมมีค่าเฉลี่ยสูงขึ้น และเปรียบเทียบผลต่างของค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้เกี่ยวกับการดูแลตนเอง   มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(p<0.05)  ส่วน คุณภาพชีวิตของกลุ่มตัวอย่างโดยรวม ก่อนและหลังมีค่าคะแนนเฉลี่ยสูงขึ้นอยู่ในเกณฑ์ระดับปานกลาง (82.48%)  และเปรียบเทียบผลต่างของค่าเฉลี่ย มีความแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05)  

          การศึกษาวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า การเสริมสร้างพลังอำนาจ โดยใช้กระบวนการกลุ่ม ทำให้เกิดรับรู้การเปลี่ยนแปลง การดูแลสุขภาพตนเอง และคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น โดยมีการดูแลเอาใจใส่ช่วยเหลือเกื้อกูล ในผู้ป่วย ครอบครัวและชุมชน  ให้เข้าถึงระบบบริการที่รวดเร็ว เกิดเครือข่ายการดูแลสุขภาพจิตและจิตเวชในชุมชน