การประเมินผลการพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยวัณโรค โรงพยาบาลเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยวัณโรค โรงพยาบาลเชียงยืน โดยประชากรศึกษาเป็นกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ในคณะกรรมการวัณโรคในโรงพยาบาลและผู้รับผิดชอบงานวัณโรค  รวมจำนวน 68 คน ระหว่างวันที่ 1-30 มิถุนายน 2557 วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและสถิติเชิงพรรณนาโดยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย 

ผลการศึกษาพบว่าผลการประเมินการพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยวัณโรค   ได้มีการพัฒนาคลินิกที่ได้มาตรฐาน ระบบการคัดกรองวัณโรค ในผู้รับบริการ  มีการพัฒนาระบบช่องทางด่วนในการดูแลผู้ป่วยวัณโรค รวมถึงระบบ DOT  โดย อาสาสมัครหมู่บ้าน (อ.ส.ม.)   จำนวน  3 คน พบปัญหาคือมีการเปลี่ยนผู้รับผิดชอบงานบ่อยทำให้การพัฒนางานไม่ต่อเนื่อง  ส่วนการส่งต่อข้อมูลและการประสานงานภายในโรงพยาบาลยังทำได้ไม่ดีนัก  ซึ่งผู้ป่วยได้รับความรู้เรื่องวัณโรคจากเจ้าหน้าที่ และอสม.  อย่างไรก็ตาม หลังการพัฒนาผู้ป่วยส่วนใหญ่มีความรู้เกี่ยวกับวัณโรคในระดับปานกลาง (ร้อยละ 66.91)  ส่วนใหญ่มีพฤติกรรมการดูแลตนเองในระดับดี (ร้อยละ87.45)  ปี2556 พบอัตราความสำเร็จของการรักษาวัณโรคปอดเพียงร้อยละ82.89 อัตราการเปลี่ยนเสมหะจากบวกเป็นลบร้อยละ83.33 เนื่องจากผู้ป่วยเสียชีวิตถึงร้อยละ9.62 ส่วนคุณภาพการตรวจเสมหะในการวินิจฉัยผู้ป่วยยังต่ำ(ร้อยละ61.37)   ดังนั้นจึงควรมีการประสานงานและส่งต่อข้อมูลที่เป็นระบบทั้งภายในและภายนอกโรงพยาบาล  ผู้ป่วยบางส่วนยังขาดความรู้ที่ถูกต้องในเรื่องสาเหตุ การป้องกันวัณโรค และผู้ที่มีความเสี่ยงต่อวัณโรค ดังนั้น จึงควรให้ความรู้แก่ผู้ป่วยและญาติให้มากขึ้น และควรDOT โดยเจ้าหน้าที่สาธารณสุขและอสม.ให้ครบทุกราย  รวมทั้งทบทวนการเสียชีวิตในผู้ป่วยวัณโรคทุกรายเพื่อหาแนวทางป้องกันต่อไป