การศึกษาการใช้ Classic LMA, Proseal LMA และ I-gel โดยเปรียบเทียบอัตราความสำเร็จ ระยะเวลาที่ใช้ในการใส่ และระดับความดันที่เริ่มมีลมรั่ว โดยศึกษาในผู้ป่วยที่ได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วตัว และสามารถหายใจได้เอง

บทคัดย่อ

ที่มาและวัตถุประสงค์ : laryngeal mask airway (LMA) เป็นอุปกรณ์ที่ใส่ไว้เหนือกล่องเสียง สามารถใช้แทนการช่วยหายใจผ่านหน้ากากได้ดี   LMA มีหลายชนิด  การศึกษานี้จึงจัดทำขึ้นเพื่อศึกษาการใช้ LMA 3 ชนิดได้แก่ classic laryngeal mask airway(cLMA), Proseal laryngeal mask airway(pLMA) และ I-gel  ในผู้ป่วยที่มารับการผ่าตัดแบบไม่ฉุกเฉิน ได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วตัว และสามารถหายใจได้เอง

วัสดุและวิธีการ : การศึกษานี้เป็นการทดลองแบบสุ่ม จัดทำในผู้ป่วย ASA status 1-3 จำนวน 90 คน ที่มารับการผ่าตัดแบบไม่ฉุกเฉิน โดยให้การระงับความรู้สึกแบบทั่วตัว และสามารถหายใจเองได้เอง ผู้ป่วยจะได้รับการสุ่มเลือกเป็น 3กลุ่ม ได้แก่ กลุ่ม cLMA, กลุ่ม pLMA และกลุ่ม I-gel ผู้ป่วยทั้งหมดจะได้รับการใส่อุปกรณ์ตามกลุ่ม โดยวิสัญญีแพทย์ที่มีประสบการณ์ จากนั้นจะทำการบันทึกเวลา และจำนวนครั้งที่ใช้ในการใส่ วัดระดับความดันที่เริ่มมีลมรั่ว หลังเสร็จสิ้นการผ่าตัดจะถอดอุปกรณ์ และบันทึกภาวะแทรกซ้อนและอาการไม่พึงประสงค์ ที่ห้องพักฟื้น

ผลการศึกษา : ลักษณะทั่วไปของผู้ป่วยทั้งสามกลุ่ม ไม่มีความแตกต่างกัน  อัตราความสำเร็จในการใส่อุปกรณ์ครั้งแรกของทั้งสามกลุ่มไม่มีความแตกต่างกัน(p=0.186) ค่าเฉลี่ยของระยะเวลาที่ใช้ในการใส่พบว่า กลุ่ม I-gel (17.97 + 3.74 วินาที) ใช้เวลาในการใส่น้อยกว่า กลุ่ม pLMA (26.10 + 6.45 วินาที) และ cLMA (24.13 + 5.26 วินาที) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p< 0.001) เมื่อศึกษาระดับความดันที่เริ่มมีลมรั่วพบว่า กลุ่ม pLMA (27.70+3.30 เซนติเมตรน้ำ) มีระดับความดันที่เริ่มมีลมรั่ว สูงกว่า กลุ่ม I-gel (23.23+3.22 เซนติเมตรน้ำ) และกลุ่ม cLMA (20.60+3.40 เซนติเมตรน้ำ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(p< 0.001)  ทั้งสามกลุ่มมีภาวะแทรกซ้อนและอาการไม่พึงประสงค์ ไม่แตกต่างกัน

สรุป  :  I-gel ใช้เวลาในการใส่น้อยกว่า pLMA และcLMA อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และ pLMA มีระดับความดันที่เริ่มมีลมรั่ว สูงกว่า กลุ่ม I-gel และกลุ่ม cLMA อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ