การใช้เลเซอร์ช่วยจัดแนวการทำขาเทียมระดับใต้เข่า โรงพยาบาลกาฬสินธุ์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบอัตราการปรับแก้ไขขาเทียมระดับใต้เข่าหลังทดลองเดินระหว่างขาเทียมที่ใช้เลเซอร์ช่วยจัด    แนวขาเทียม กับขาเทียมที่จัดแนวด้วยวิธีการแบบเดิม

รูปแบบการวิจัย : การวิจัยเชิงทดลอง

กลุ่มประชากร : ผู้พิการขาขาดระดับใต้เข่าที่มารับบริการที่งานกายอุปกรณ์ กลุ่มงานเวชกรรมฟื้นฟู โรงพยาบาลกาฬสินธุ์  ระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2555 ถึง 31 ธันวาคม 2555        

วิธีการศึกษา : เป็นการวิจัยเชิงทดลองเพื่อศึกษาอัตราการปรับแก้ขาเทียมระดับใต้เข่าหลังทดลองเดิน ในผู้ร่วมวิจัยที่ได้รับบริการขาเทียม โดยแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกใช้เลเซอร์ช่วยจัดแนวการทำขาเทียม กับกลุ่มที่สองใช้วิธีเดิมซึ่งใช้ลูกดิ่งช่วยจัดแนวการทำขาเทียม แล้วนำผลที่ได้มาเปรียบเทียบกัน

ผลการศึกษา : ผู้ร่วมวิจัยที่ได้รับบริการขาเทียมระดับใต้เข่ากลุ่มที่ใช้ลูกดิ่งช่วยจัดแนวการทำขาเทียม 30 ราย เป็นชาย 25 ราย หญิง 5 ราย อายุเฉลี่ย 43.53±10.95 ปี ขาข้างที่ถูกตัดเป็นขาขวา และขาซ้ายร้อยละ 40 และ 60 ตามลำดับ ระยะเวลาหลังตัดขาเฉลี่ย 12.07±7.46 ปี กลุ่มที่ใช้เลเซอร์ช่วยจัดแนวการทำขาเทียม 30 ราย เป็นเพศชาย 26 ราย หญิง 4 ราย อายุเฉลี่ย 49.87±13.85 ปี ขาข้างที่ถูกตัดเป็นขาขวา และขาซ้ายร้อยละ 43.33 และ 56.67 ตามลำดับ ระยะเวลาหลังตัดขาเฉลี่ย 14.15±9.18 ปี ทั้งสองกลุ่มส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม  สาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากอุบัติเหตุจากการจราจร  รวมถึงส่วนใหญ่เคยใช้ขาเทียมมาก่อนอย่างน้อยสองอัน ผลของอัตราการปรับแก้ขาเทียมหลังทดลองเดิน พบว่ากลุ่มที่ใช้ลูกดิ่งช่วยจัดแนวการทำขาเทียมมีการปรับแก้ 11 ราย ขณะที่กลุ่มที่ใช้เลเซอร์ช่วยจัดแนวการทำขาเทียมมีการปรับแก้ 1 ราย เมื่อเปรียบเทียบกัน พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05)

สรุป  : ขาเทียมระดับใต้เข่าที่ใช้เลเซอร์ช่วยจัดแนวการทำขาเทียม มีอัตราการปรับแก้ขาเทียมหลังทดลองเดิน น้อยกว่าวิธีการแบบเดิม