ความเครียดและการจัดการความเครียดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนภูเวียงวิทยาคม อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง ครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเครียด การจัดการความเครียด และความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับระดับความเครียดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนภูเวียงวิทยาคม อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 147 คน ที่คัดเลือกโดยการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ และทดสอบความเที่ยงได้ค่า อัลฟ่าครอนบาค เท่ากับ 0.72 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติความถี่, ร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, ค่ามัธยฐาน และสถิติ Chi Square test

ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 64.43 ไม่มีโรคประจำตัว ร้อยละ 97.32 ผลการเรียนเฉลี่ย 3.51 (S.D.= 0.31) เป็นนักเรียนแผนการเรียนวิทย์-คณิต ร้อยละ 54.36 ครอบครัวมีความรักใคร่ช่วยเหลือกันดีหรือไม่มีความขัดแย้ง ร้อยละ 71.81 รายได้ของครอบครัวเฉลี่ยต่อเดือนตั้งแต 10,000-30,000 บาท ร้อยละ 79.19 (มัธยฐานรายได้เท่ากับ15,000 ต่ำสุด, 3,000 บาท, สูงสุด 97,600 บาท) นักเรียนมีความเครียดอยู่ในระดับสูง ร้อยละ 51.01 มีการจัดการความเครียดอยู่ในระดับปานกลาง    ร้อยละ 80.54 ความสัมพันธ์ในครอบครัวมีความสัมพันธ์กับระดับความเครียดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (p-value = 0.008) ส่วนเพศ โรคประจำตัว ผลการเรียน แผนการเรียน และรายได้ของครอบครัวเฉลี่ยต่อเดือน ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับความเครียดของนักเรียน (P-value=0.823, 0.909, 0.177, 0.066 และ 0.506 ตามลำดับ)