ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์ของผู้สูงอายุ อำเภอน้ำหนาว จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

          การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวาง (Cross-sectional analytical study)เพื่ออธิบายถึงปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์ของผู้สูงอายุอำเภอน้ำหนาว จังหวัดเพชรบูรณ์จำนวน 130 คนซึ่งเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามจากผู้สูงอายุและได้ทำการบันทึกข้อมูลลงในโปรแกรมEpi info แล้วนำไปวิเคราะห์ข้อมูลในโปรแกรม STATA v.10 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติพรรณนา คือร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าต่ำสุด และค่าสูงสุด สำหรับการวิเคราะห์เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยนำ ปัจจัยเอื้อปัจจัยเสริม กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์ของผู้สูงอายุ โดยการวิเคราะห์คราวละปัจจัยใช้สถิติ Chi-square test และการวิเคราะห์คราวละหลายปัจจัยใช้สถิติ Multiple logistic regression

          ผลการศึกษาพบว่าด้านความสัมพันธ์พบว่าปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์ ได้แก่ จากการศึกษาความสัมพันธ์ พบว่าอาชีพของผู้สูงอายุมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05 OR=2.69 95%CI1.20 ถึง 6.14) พบว่าความรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์ของผู้สูงอายุมีความสัมพันธ์กับการรับรู้พฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05 OR=3.94 95%CI12.80 ถึง 14.39)ซึ่งการที่ผู้สูงอายุสามารถแปรงฟันได้ถูกวิธี การมีสถานบริการทันตกรรมอยู่ใกล้บ้าน มีเวลาเพียงพอต่อการตรวจสุขภาพตนเอง การมีเวลาในการไปพบทันตแพทย์ รวมไปถึงการมีเวลาเพียงพอในการแปรงฟันในแต่ละครั้งนั้น เป็นปัจจัยเอื้อที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05)และจากการที่ผู้สูงอายุมีคนในครอบครัว ให้คำแนะนำในการดูแลทันตสุขภาพ มีการได้รับคำแนะนำในการดูแลสุขภาพช่องปากโดยทันตบุคลากรเป็นประจำ มีการได้รับการสนับสนุนอุปกรณ์การแปรงฟันที่เพียงพอ รวมไปถึงการที่คนในครอบครัวพาผู้สูงอายุไปพบทันตแพทย์ มีความสัมพันธ์กับการรับรู้พฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05)จากการศึกษาพบว่าสภาวะโรคปริทันต์ของผู้สูงอายุ จากค่าดัชนี PRI (Periodontal Record Index)และระดับการโยกของฟันในช่องปากของกลุ่มตัวอย่าง มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเกิดโรคปริทันต์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05)