ผลการให้การบำบัดแบบกลุ่มตามแนวพุทธธรรมต่อภาวะวิตกกังวลและ ภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่รับการรักษาด้วยรังสีรักษา
Abstract
การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยการมีสติ ภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ก่อนและหลังการทดลอง รวมถึงระยะติดตามผล 1 และ 2 เดือน ในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่ได้รับการบำบัดแบบกลุ่มตามแนวพุทธธรรมและเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยการมีสติ ภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า กับกลุ่มที่ได้รับการรักษาพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยมะเร็งเต้านมเพศหญิง ระยะที่ 2 และ 3 ที่อยู่ระหว่างรับการรักษาด้วยรังสีรักษา จำนวน 16 คน คัดเลือกแบบเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนด โดยแบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองกลุ่มละ 8 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ได้แก่ แบบวัดระดับการมีสติ แบบวัดภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ และทดสอบรายคู่ด้วยวิธีการเปรียบเทียบเชิงพหุคุณ
ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองมีระดับการมีสติสูงกว่าก่อนทดลอง และมีค่าเพิ่มขึ้นในระยะติดตามผล 1 และ 2 เดือน ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) ส่วนคะแนนภาวะวิตกกังวลและคะแนนภาวะซึมเศร้ามีค่าต่ำกว่าก่อนทดลอง และมีค่าลดลงในระยะติดตามผล 1 และ 2 เดือนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)นอกจากนี้กลุ่มทดลองยังมีค่าระดับการมีสติสูงกว่ากลุ่มควบคุม และมีค่าคะแนนภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <.05)
จากผลการวิจัยข้างต้นควรนำแนวทางการให้การบำบัดแบบกลุ่มตามแนวพุทธธรรมไปประยุกต์ในกระบวนการพยาบาลผู้ป่วยมะเร็งที่รับการรักษาด้วยรังสี เพื่อลดระดับภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วย
คำสำคัญ: มะเร็งเต้านม ภาวะวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า การบำบัดตามแนวพุทธธรรม
