ปัจจัยทำนายความตั้งใจทำแท้งของวัยรุ่น

บทคัดย่อ

บทนำ ปัจจุบันการทำแท้งเป็นปัญหาทางสาธารณสุขที่สำคัญของวัยรุ่นไทย ดังนั้นการศึกษาปัจจัย ทำนายความตั้งใจทำแท้งในประชากรกลุ่มนี้เป็นประเด็นที่สำคัญซึ่งสามารถใช้ในการพัฒนาแนวทาง ป้องกันการทำแท้งของวัยรุ่นได้ 

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่ร่วมกันทำนายความตั้งใจทำแท้งของวัยรุ่นไทย 

การออกแบบการวิจัย เป็นการวิจัยแบบความสัมพันธ์เชิงพยากรณ์ โดยใช้ทฤษฎีพฤติกรรมตามแผน 

วิธีดำเนินการวิจัย กลุ่มตัวอย่างเป็นวัยรุ่นอายุ 13-19 ปี จำนวน 120 คน ที่อาศัยอยู่ในเขต กรุงเทพมหานคร คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามเกณฑ์คัดเข้า กำหนดขนาดตัวอย่างตามหลักการของ Green เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามทัศนคติต่อการทำแท้ง แบบสอบถามการคล้อยตาม กลุ่มอ้างอิงในการตัดสินใจทำแท้ง แบบสอบถามการรับรู้การควบคุมตนเองในการตัดสินใจทำแท้ง และแบบสอบถามความตั้งใจทำแท้ง ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน ได้ค่าดัชนี ความตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ 1.00, 1.00, .96 และ 1.00 ตามลำดับ และตรวจสอบความเที่ยงได้ค่าสัมประสิทธิ์ อัลฟาของครอนบาคเท่ากับ .74, .84, .68 และ .93 ตามลำดับ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการตอบแบบสอบถาม ด้วยตนเองในระหว่างเดือนตุลาคม 2564 - มีนาคม 2565 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และ การวิเคราะห์ถดถอยพหุ 

ผลการศึกษา กลุ่มตัวอย่างมีอายุเฉลี่ย 13.95 ปี (ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน = 1.70) ผลการวิเคราะห์ ถดถอยพหุพบว่า ทัศนคติต่อการทำแท้งและการรับรู้การควบคุมตนเองในการตัดสินใจทำแท้ง เป็นปัจจัย ที่สามารถร่วมกันทำนายความตั้งใจทำแท้งได้ร้อยละ 42.4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (F = 28.486, p < .001) โดยการรับรู้การควบคุมตนเองในการตัดสินใจทำแท้งมีอำนาจการทำนายสูงสุด (β = −.419, p < .001)รองลงมาคือทัศนคติต่อการทำแท้ง (β = −.252, p = .002) อย่างไรก็ตามการคล้อยตาม กลุ่มอ้างอิงในการตัดสินใจทำแท้งไม่สามารถทำนายความตั้งใจทำแท้งได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 

ข้อเสนอแนะ ควรมีการพัฒนาโปรแกรมสำหรับวัยรุ่นที่ประสบปัญหาการตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ เพื่อส่งเสริมทัศนคติเชิงบวกต่อการป้องกันการทำแท้งและการรับรู้การควบคุมตนเองในการตัดสินใจ ทำแท้งซึ่งจะช่วยป้องกันและลดความตั้งใจในการทำแท้งผิดกฎหมายได้