การศึกษาแนวทางลดการปนเปื้อนในการเพาะเชื้อจากเลือด โรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร
แนวทางลดการปนเปื้อนการส่งเพาะเชื้อจากเลือด
คำสำคัญ:
การปนเปื้อนในการเพาะเชื้อจากเลือด, การปนเปื้อนในเลือดที่ส่งตรวจเพาะเชื้อ, เชื้อปนเปื้อนในเลือดบทคัดย่อ
การลดการปนเปื้อนในการเพาะเชื้อจากเลือดนั้นมีความสําคัญอย่างมากเพราะหากการตรวจพบเชื้อปนเปื้อนจากขั้นตอนการเก็บตัวอย่างที่ไม่ถูกต้อง อาจนําไปสู่การวินิจฉัยผิดพลาดส่งผลให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาที่ไม่เหมาะสมและเพิ่มค่าใช้จ่ายในการรักษาโดยไม่จําเป็น การศึกษานี้ทําขึ้น ณ โรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการลดการปนเปื้อนในการเพาะเชื้อจากเลือด ก่อนและหลังการทบทวนแนวทางการปฏิบัติ โดยได้ทําการเก็บข้อมูลจากการส่งตรวจขวดเพาะเชื้อจากเลือดที่มีการตรวจพบเชื้อปนเปื้อนในช่วงเวลาก่อนการทบทวน และหลังการทบทวน นําข้อมูลที่รวบรวมมาวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ผลการศึกษาก่อนการทบทวนพบเชื้อที่ปนเปื้อน Coagulase-negative Staphylococci spp. เฉลี่ยร้อยละ 0.98 และเชื้อ Viridans streptococcus เฉลี่ยร้อยละ 0.12 หลังการทบทวนพบเชื้อที่ปนเปื้อน Coagulase-negative Staphylococci spp. เฉลี่ยร้อยละ 0.26 อัตราการลดลงของการปนเปื้อนโดยเฉลี่ยอยู่ที่ร้อยละ 76.36 ซึ่งสูงกว่าค่าเป้าหมายที่ตั้งไว้ที่ร้อยละ 60 โดยผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าแนวทางการปฏิบัติที่ทบทวนมีประสิทธิภาพในการลดการปนเปื้อนในการเพาะเชื้อจากเลือดได้อย่างมีนัยสําคัญ
เอกสารอ้างอิง
นริศรา ธรรมทัช, วิลาวัณย์ พิเชียรเสถียร, พิมพาภรณ กลั่นกลิ่น. อัตราการปนเปื้อนเชื้อจุลชีพในเลือดส่งตรวจเพาะเชื้อที่เก็บโดยถุงมือปราศจากเชื้อกับถุงมือสะอาด. พยาบาลสาร 2559; 43(4): 55-66.
นภสร ดวงสมสา, วิลาวัณย์ พิเชียรเสถียร, พิกุล บุญช่วง. ผลของการพัฒนาคุณภาพโดยทีม พยาบาลต่ออัตราการปนเปื้อนเชื้อจุลชีพในเลือดที่ส่งตรวจเพาะเชื้อ. พยาบาลสาร 2555; 40(4): 12-21.
เยาวมาลย์ เหลืองอร่าม, วิลาวัณย์ พิเชียรเสถียร, ลัดดาวัลย์ ภูมิวิชชุเวช. การลดอัตราการปนเปื้อนเชื้อจุลชีพในตัวอย่างเลือดที่ส่งตรวจเพาะเชื้อ. ว วิชาการสาธารณสุข 2552; 18(2): 230-41.
Akpaka PE, Christian N, Bodonaik NC, Smikle MF. Epidemiology of Coagulase-negative staphylococci isolate from clinical blood specimen at the university hospital of the west indies. West Indian Med J 2006; 55(3): 170-3.
สุวรรณี จิตรเอื้อกุล, จินตนา พาวงค์, สยมภู สงวนสิทธิอนันต์, รุ่งกาญจ์ สังฆรักษ์, ถิรวัฒน์ วรรณตุง. อัตราการปนเปื้อนจากการเพาะเชื้อจากเลือดในโรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี. ว สุขภาพและสิ่งแวดล้อมศึกษา 2566; 8(4): 747-54.
สุรางค์ เดชศิริเลิศ,สุวรรณา ตระกูลสมบูรณ์,กาญจนา คชินธร. แนวปฏิบัติการเจาะเลือดเพื่อเพาะเชื้อและการเพาะเชื้อก่อโรคจากเลือด. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2544.
กลุ่มงานเทคนิคการแพทย์ โรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร. รายงานระบบคุณภาพห้องปฏิบัติการ. สกลนคร: โรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร; 2564.
วิจิตร อาวะกุล. เชื้อจุลชีพในตัวอย่างเลือดที่ตรวจเพาะเชื้อ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2540.
สุวรรณา ตระกูลสมบูรณ์, วิภา ตรีรัตน์วีรพงษ์, ฉันทนา อรัญญะ. การเพาะเชื้อจากเลือด. ใน: มาลัย วรจิตร,วันทนา ปวีณกิตติพร, สุวรรณา ตระกูลสมบูรณ์, สุรางค์ เดชศิริเลิศ, บรรณาธิการ. คู่มือการปฏิบัติงานแบคทีเรียและราสําหรับโรงพยาบาลศูนย์และโรงพยาบาลทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 3.นนทบุรี:กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข; 2561. หน้า 54-60.
Suwanpimolkul G, Pongkumpai M, Suankratay C. A randomized trial of 2% Chlorhexidine tincture compared with 10% aqueous povidone-iodine for venipuncture site disinfection: effects on blood culture contamination rate. J Infect 2008; 56(5): 354-9.
Mimoz O. Preoperative skin cleansing with chlorhexidine-alcohol reduces surgical site infection after clean-contaminated surgery compared with povidone-iodine. Evid Based Nurs 2010; 13(2): 36-7.
Maiwald M, Chan ES. The forgotten role of alcohol: a systematic review and meta-analysis of the clinical efficacy and perceived role of chlorhexidine in skin antisepsis. PLoS One. 2012; 7(9): e44277. (12 pages).
ณัฏฐ์ณพัชร์ อ่อนตาม. เทคนิคการบริหารงานแบบ PDCA (Deming Cycle). ว สมาคมพัฒนา วิชาชีพ การบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย; 2562; 1(3): 39-46.
มาลัย วรจิตร, วันทนา ปวีณกิตติพร, สุวรรณา ตระกูลสมบูรณ์, สุรางค์เดชศิริเลิศ, บรรณาธิการ. คู่มือการปฏิบัติงานแบคทีเรียและราสําหรับโรงพยาบาลศูนย์และโรงพยาบาลทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 3. นนทบุรี: กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข; 2561.
คณาวุฒิ ใบพฤกษ์ทอง. การศึกษาทางคลินิคแบบสุ่มเปรียบเทียบลําดับขั้นตอนการเก็บตัวอย่างเลือดที่แตกต่างกัน เพื่อลดการปนเปื้อนในตัวอย่างเลือดที่ส่งตรวจเพาะเชื้อ [วิทยานิพนธ์]. ภาควิชาอายุรศาสตร์, คณะแพทยศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์; 2564.
Tenderenda A, Lysakowska M, Dargiewicz R, Gawron-Skarbek A. Blood culture contamination: a single general hospital experience of 2-year retrospective study. Int J Environ Res Public Health 2022; 19(5): 3009. (14 pages).
Waltzman ML, Harper M. Financial and clinical impact of false-positive blood culture results. Clin Infect Dis 2001; 33(3): 296-9.
Wojtyczka RD, Orlewska K, Kepa M, Idzik D, Dziedzic A, Mularz T, et al. Biofilm formation and antimicrobial susceptibility of Staphylococcus epidermidis strains from a hospital environment. Int J Environ Res Public Health 2014; 11(5): 4619-33.
Taha M, Kalab M, Yi QL, Landry C, Greco-Stewart V, Brassinga AK, et al. Biofilm-forming skin microflora bacteria are resistant to the bactericidal action of disinfectants used during blood donation. Transfusion 2014; 54(11): 2974-82.
Bero LA, Grilli R, Grimshaw JM, Harvey E, Oxman AD, Ann M. Getting research findings into practice: closing the gap between research and practice: an overview of systematic reviews of interventions to promote the implementation of research findings. BMJ 1998; 317(15): 465-8.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
