ผลสัมฤทธิ์ของสุขภาพพอเพียงภายใต้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ของวิถีสุขภาพพอเพียงภายใต้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา ศึกษาอาสาสมัครสาธารณสุขหมู่บ้านของ 2 ชุมชนต้นแบบ โดยใช้แบบสอบถามข้อมูลสุขภาพพอเพียง ร่วมกับการสัมภาษณ์โดยตรง ระหว่างวันที่ 15 - 30 ธันวาคม 2557 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย
ผลการศึกษา: การปฏิบัติตามวิถีสุขภาพพอเพียงทำให้ประชาชนของทั้ง 2 ชุมชนต้นแบบ มีสุขภาพดีขึ้นร้อยละ 100 ทั้งร่างกาย จิตใจ จิตวิญญาณ และสังคม ความเจ็บป่วยทุเลาลงได้ร้อยละ 96.7 ความเจ็บป่วยหายร้อยละ 3.3 ทุกคนที่ปฏิบัติมีความพึงพอใจในวิถีสุขภาพพอเพียงในระดับดีมาก การติดตามผลในระยะเวลา 3 เดือน พบมีประชาชนเข้าร่วมเพิ่มขึ้นร้อยละ 8.6 และอาสาสมัครสาธารณสุขหมู่บ้านเข้าร่วมเพิ่มขึ้นร้อยละ 53.8
สรุป: วิถีสุขภาพพอเพียงเป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ภายใต้หลักสมดุล องค์รวม พึ่งตนเอง สอดคล้องกับหลักการสาธารณสุขมูลฐานของประเทศไทย ทำให้เกิดภาวะสุขภาพที่ดี และคุณภาพชีวิตที่ดีได้จริง
References
2. เกียรติกำจร กุศล. เศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการสร้างเสริมสุขภาพเด็ก เยาวชนและครอบครัว : ชุมชนมุสลิมบ้านท่าสูงอำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่ 2556;6:99-100.
3. ชูฤทธิ์ เต็งไตรสรณ์. สุขภาวะองค์รวม = สุขภาพแบบพอเพียง. นนทบุรี: กลุ่มงานวิชาการ กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข; 2552.
4. ปางธาราไพร นราพงศ์พุทธ์, สัมมนา มูลสาร. การดูแลตนเองแนวเศรษฐกิจพอเพียงและภาวะสุขภาพผู้ป่วยโรคความดันโลหิตกรณีศึกษา: ศูนย์เรียนรู้สุขภาพแบบพึ่งตนเองตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง สวนป่านาบุญ อำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร. วารสารสำนักการแพทย์ทางเลือก 2554;4(2):34-47.
5. รุจา ภู่ไพบูลย์, สุริยพงศ์ วัฒนาศักดิ์, นารีรัตน์ จิตรมนตรี และคณะ. กระบวนการพัฒนาสุขภาพพอเพียงในชุมชน. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ 2555;35:28-38.
6. ลัดดา เหมาะสุวรรณ. เก่ง ดี มีสุข ด้วยโภชนาการ (ทางลัดสำหรับโรงเรียน). พิมพ์ครั้งที่ 2. สงขลา: ชานเมืองการพิมพ์; 2553.
7. สุนัย เศรษฐ์บุญสร้าง. การเรียนรู้ร่วมกันแบบมีเข็มมุ่งสู่วิถีเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: ฟ้าอภัย; 2551.
8. วิเชียรชัย ผดุงเกียรติวงษ์. Why’s Homeopathy? วารสารสำนักการแพทย์ทางเลือก 2554;4:4-11.
9. ประเวศ วะสี. ทฤษฎีใหม่ทางการแพทย์. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน; 2547.
10. วิเชียรชัย ผดุงเกียรติวงษ์. วิถีทางแห่งดุลยภาพบำบัด. เพชรบุรี: เพชรภูมิ; 2550.
11. วิเชียรชัย ผดุงเกียรติวงษ์. สมาธิบำบัดแบบพระจอมเกล้า. เพชรบุรี: เพชรภูมิ; 2557.
12. ธีระ รามสูตร. การประยุกต์เวชศาสตร์ป้องกันแนวใหม่สำหรับผู้บริหารสาธารณสุข. ใน: ธีระ รามสูตร, บรรณาธิการ. การประยุกต์เวชศาสตร์ป้องกันในระบบสาธารณสุข. พิมพ์ครั้งที่ 7. นครปฐม: สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียนมหาวิทยาลัยมหิดล; 2549. หน้า 1-40.
13. โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และคณะ. วิถีทางเลือกกับการพึ่งตนเอง: ศาสนา ความเชื่อ กับการแสวงหาสุขภาวะ. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ; 2551.
14. ธีระ รามสูตร. สุขภาพและระบบสุขภาพไทย. ใน: ธีระ รามสูตร, บรรณาธิการ. การประยุกต์เวชศาสตร์ป้องกันในระบบสาธารณสุข. พิมพ์ครั้งที่ 7. นครปฐม: สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล; 2549. หน้า 41-85.
15. โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์, คณิศร เต็งรัง, ราตรี ปื่นแก้ว และคณะ. วิถีชุมชน: คู่มือการเรียนรู้ที่ทำให้งานชุมชนง่าย ได้ผลและสนุก. พิมพ์ครั้งที่ 7. นนทบุรี: สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ; 2551.
16. กระทรวงสาธารณสุข. หนังสือประกอบคำบรรยายโครงการพัฒนาสาธารณสุขเพื่อบรรลุสุขภาพดีถ้วนหน้า (โครงการ HFA). นนทบุรี: คณะกรรมการพัฒนาสาธารณสุขเพื่อบรรลุสุขภาพดีถ้วนหน้า; 2536.
17. บุญยง เกี่ยวการค้า. การสาธารณสุขมูลฐานประยุกต์สำหรับผู้บริหารสาธารณสุข. ใน: ธีระ รามสูตร, บรรณาธิการ. การประยุกต์เวชศาสตร์ป้องกันในระบบสาธารณสุข. พิมพ์ครั้งที่ 7. นครปฐม: สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล; 2549. หน้า 281-362.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนบทความ แต่หากผลงานของท่านได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ลงวารสารแพทย์เขต 4-5 จะคงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรกด้วยเหตุที่บทความจะปรากฎในวารสารที่เข้าถึงได้ จึงอนุญาตให้นำบทความในวารสารไปใช้ประโยชน์ได้ในเชิงวิชาการโดยจำเป็นต้องมีการอ้างอิงถึงชื่อวารสารอย่างถูกต้อง แต่ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์
