Factors Effecting Pre-hospital Emergency Operations among Emergency Medical Responders of Ratchaburi Province
Keywords:
emergency medical responders, pre-hospital, public mindAbstract
Purposes: 1. To study level of pre-hospital emergency operations, self-esteem, commitment of the community, public mind and social support. 2. To compare level of performance of pre-hospital emergency operations among emergency medical responders as classified by personal factors. 3. To study factors that can predict the results of pre-hospital emergency operations.
Methods: Samples were 239 volunteers of emergency medical responders of Rathchaburi derived by multi-stage sampling, from January to August 2016. Data were analysed by SPSS program for percentage, mean, standard deviation, t-test, One-way ANOVA and the stepwise multiple regression analysis.
Results: 1. Pre-hospital emergency operations, self-esteem, commitment of the community, public mind and social support were as the high level. 2. Working experience and career were different in the level of operations (p<.05). 3. Public mind and self-esteem predicted pre-hospital emergency operations among emergency medical responders at the percentage of 57.9 (p<.01)
Conclusion : Working deviation was 1-5 years with good pre-hospital emergency operations. Show that work experience did not affect pre-hospital emergency operations. Therefore, providing supportive programs to groups who have been working for more than 5 years were recommended volunteers who worked as employee did better operations than volunteers who worked as aquacultures. It should be exchanged and integrated for each other among various careers and promoting self-esteem, community engagement. In addition, other factors should be explored.
References
2. สำนักงานสถิติแห่งชาติ. สถิติอุบัติเหตุจราจร. [ออนไลน์]. [เข้าถึงเมื่อ 30 มกราคม 2559]. เข้าถึงได้จาก URL: www.nso.go.th.
3. ไชยพร ยุกเซ็น และคณะ. คู่มือดูแลผู้ป่วยอุบัติเหตุ. กรุงเทพฯ: ช่อระกาการพิมพ์; 2556.
4. National Association of Emergency Medical Technicians (NAEMT). PHTLS: Prehospital trauma life support. 8th ed. Burlington, MA: Jones & Bartlett Learning; 2014.
5. สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. รายงานประจำปี 2557. นนทบุรี: สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ; 2557.
6. Bandura A. Social learning theory. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall; 1977.
7. ภูสิทธิ์ ขันติกุล. รูปแบบความผูกพันของประชาชนต่อชุมชนบ้านพักองค์การทอผ้า เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา; 2552.
8. ณัฐณิชากร ศรีบริบูลย์. การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของจิตอาสาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต]. ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2550.
9. Caplan G. Support systems and community mental health: lectures on concept development. New York: Behavioral Publicatiems; 1974.
10. สำนักงานสาธารณสุข จังหวัดราชบุรี. เอกสารรายงานสรปุ งาน EMS ปี 2559. ราชบุรี: สำนักงานสาธารณสุข จังหวัดราชบุรี; 2559.
11. Yamane T. Statistics an Introductory Analysis. New York: Harper & Row; 1973.
12. สุรพงษ์ คงสัตย์, ธีรชาติ ธรรมวงค์. การหาค่าความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม (IOC). [ออนไลน์]. [เข้าถึงเมื่อ 20 มกราคม 2559]. เข้าถึงได้จาก URL: http://www.mcu.ac.th.
13. Cronbach LJ. Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika 1951;6;297-334.
14. พระมหาจันทร์ธรรม อินทรีเกิด. ความสัมพันธ์ระหว่างจิตลักษณะ และสถานการณ์ทางสังคมกับประสิทธิภาพการทำงานของอาสาสมัครกู้ภัยมูลนิธิร่วมกตัญญู ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. 2553;2:55-64.
15. เทียรพชร พิมพ์ขุมเหล็ก. แนวคิดธรรม 4 ประการที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของหน่วยกู้ภัยมูลนิธิธรรมรัศมีมณีรัตน์ จังหวัดชลบุรี. สหศาสตร์ศรีปทุม ชลบุรี. 2553;1(1):1-12.
16. เยาวภา พูลพิพัฒน์. รายงานการศึกษาเรื่อง ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมของอาสาสมัครป้องกันภัยฝ่ายพลเรือน (อปพร.) ในการช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัย : กรณีศึกษาอำเภอเมืองปัตตานี จังหวัดปัตตานี. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย; 2557.
17. ธนพัชร สมใจ. ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การทำงานเป็นทีมกับประสิทธิผลของทีมกู้ชีพโรงพยาบาลชุมชน สังกัดกระทรวงสาธารณสุข [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาตรมหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2552.
18. ศีขรเชษฐ์ ใบสมุทร. บทบาทเครือข่ายของเจ้าหน้าที่มูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง กรุงเทพมหานคร ในการช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากอุบัติเหตุจราจรทางบก [วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต]. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น; 2552.
19. อัมพวัน ประดับศรี. ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติ การรับรู้บทบาท และการปฏิบัติการช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุจราจรทางบกเบื้องต้นของอาสาสมัครกู้ภัย จังหวัดอุบลราชธานี [ค้นคว้าอิสระวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต]. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี; 2550.
20. อภิชัย จติพรวาที. ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของอาสาสมัครคุมประพฤติ จังหวัดนครสวรรค์ [วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต] สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย. อยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย; 2557.
21. ธนากร มูลพงศ์ และคณะ. แรงจูงใจในการบริการสาธารณะในฐานะตัวแปรทำนายพฤติกรรมความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างบุคคลพฤติกรรมช่วยเหลือผู้อื่น และพฤติกรรมสุภาพอ่อนน้อมของนักศึกษาไทย: การทดสอบอิทธิพลของการเข้าร่วมกิจกรรมจิตอาสาในฐานะตัวแปรแทรก. [ออนไลน์]. [เข้าถึงเมื่อ 9 ธันวาคม 2559]. เข้าถึงได้จาก URL:http://www.pol.ubu.ac.th/article/member/validator.
22. Maslow AH. Motivation and personality. New York: Harper and Row Publishers; 1970.
23. ทัศพร ชูศักดิ. รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) พื้นที่สาธารณสุขเขต 18 [วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต]. สาขาวิชาการจัดการ, บัณฑิตวิทยาลัย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยคริสเตียน; 2554.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนบทความ แต่หากผลงานของท่านได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ลงวารสารแพทย์เขต 4-5 จะคงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรกด้วยเหตุที่บทความจะปรากฎในวารสารที่เข้าถึงได้ จึงอนุญาตให้นำบทความในวารสารไปใช้ประโยชน์ได้ในเชิงวิชาการโดยจำเป็นต้องมีการอ้างอิงถึงชื่อวารสารอย่างถูกต้อง แต่ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์
