Development of Health Care Behavior Modification Model to the 3E. 2S. of Elderly with Hypertension in Mueang Chachoengsao District Chachoengsao Province
Keywords:
behavior modification, health care to the 3E.2S, hypertension, elderlyAbstract
This research aimed to develop of health care behavior modification model to the 3E. 2S. of elderly with hypertension in Mueang Chachoengsao District Chachoengsao Province. Used a mixed-methods research, there are 3 phases: Phase 1: Study factors affecting in behavior change health care to the 3E. 2S. It consists two types of research: 1) quantitative research, the samples group of 400 elderly people aged 60 years and over, stratified random sampling, used an interview form, descriptive statistics and stepwise multiple regression were used, 2)qualitative research, the samples group of 400 elderly people aged 60 years and over, caregivers, community leaders, public health officials, public health volunteers, nurses, number of people: 19, used in-depth interviews, triangulate data and explain findings. Phase 2: develop of health care behavior modification model on phase 1, 12-week activities. Phase 3: evaluating the used of health care behavior modification model, quasi-experimental research, the two group pretest-posttest design, select a specific sample group, by matching the sample groups to have similar characteristics, namely: the experimental group of 30 people and the comparison group of 30 people.
Research results It was found that after the experimental model, the experimental group had a mean score for health care behavior modification to the 3E. 2S. (p-value=.041) at the .05 level of statistical significance. The comparison group had a mean score for health care behavior modification after the experimental that was not different from before the experimental. It showed that the model can be used as basic information for planning and increasing the potential for caring the elderly regarding behavior change in health care to the 3E. 2S.
Downloads
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์คอร์ปอเรชั่น จำกัด มหาชน.
กุลธิดา กุลประฑีปัญญา, วิรดา อัศวเมธากุล, ปรางทิพย์ ทาเสนาะ, จามจุรี แซ่หลู่, เพ็ญนภา พิสัยพันธุ์, และ อรัญญา นามวงศ์. (2563). สถานการณ์ภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุในสังคมไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 17(2), 581-595.
กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข. (2567). คู่มือการดูแลสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. สำหรับแกนนำสุขภาพกองสุขศึกษา. สืบค้นจาก https://shorturl.asia/grHwh
จารุณี กันธุ. (2565). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ ตำบลนางั่ว อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารวิชาการป้องกันควบคุมโรค สคร.2 พิษณุโลก, 9(3), 19-35.
โชฐิรส พลไชยมาตย์ และ เสน่ห์ แสงเงิน. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงในชมรมผู้สูงอายุตำบลบางนกแขวก อำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 10(1), 172-177.
นัทชญา ตั่นหุ้ย, พิมพา สังข์ทอง, มาวินี เถาะมัน, กิตติพร เนาว์สุวรรณ และ นภชา สิงห์วีรธรรม. (2566). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. ต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพพฤติกรรมการป้องกันระดับความดันโลหิตในกลุ่มเสี่ยงต่อโรคความดันโลหิตสูง. วารสารวิจัยการพยาบาลและการสาธารณสุข, 3(2), 96-111.
ปวีณา รัตนเสนา. (2566). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. ของประชาชนที่มีอายุ 15 ปีขึ้นไป ในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 18(1), 131-145.
พรศิริ พันธสี และ กาญจนา ศรีสวัสดิ์. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อด้านสุขภาพกับพฤติกรรมสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. ของผู้สูงอายุสมาคมแต้จิ๋วแห่งประเทศไทย แขวงทุ่งวัดดอน เขตสาทร กรุงเทพมหานคร. วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ. วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ, 6(1), 45-57.
ภัคจิรา ภูสมศรี และ สาธุกานต์ กาบคำ. (2564). การดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชียฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 15(2), 102-115.
วิภาพร สิทธิสาตร์, จันทิมา นวะมะวัฒน์, อัญชลี รุ่งฉาย, สมาภรณ์ เทียนขาว, เปี่ยมศักดิ์ พึ่งโพธิ์ และ นพรัตน์ เพชรกลอง. (2565). ผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนในกลุ่มเสี่ยงโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 15(1), 15-26.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2561). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. 1ฟ. กระทรวงสาธารณสุข. กรุงเทพมหานคร. สืบค้นจาก https://www.thaihealth.or.th/.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดฉะเชิงเทรา. (2564). รายงานสถานการณ์ทางสังคม จังหวัดฉะเชิงเทรา 2564. สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดฉะเชิงเทรา กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดฉะเชิงเทรา. (2564). ร้อยละของ Healthy Ageing เขตสุขภาพที่ 6 จังหวัดฉะเชิงเทรา ปีงบประมาณ 2564. สืบค้นจาก https://healthkpi.moph.go.th/kpi/kpi-list/view/?id=13
สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2567). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2567. กลุ่มบริการและเผยแพร่ข้อมูลสถิติ กองสถิติพยากรณ์ สํานักงานสถิติแห่งชาติ: กรุงเทพฯ
สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2567). จำนวนประชากรในประเทศไทยปี 2567. สืบค้นจาก https://www.bora.dopa.go.th/#
สมทรง พุ่มประเสริฐ และ สุรัตน์ อนันทสุข. (2566). การพัฒนารูปแบบการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. ในผู้สูงอายุ จังหวัดปทุมธานี. วารสารสุขภาพและสื่งแวดล้อมศึกษา, 8(4), 1023-1032.
สุรเกียรติ อาชานานุภาพ. (2544). ตำราการตรวจรักษาโรคทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : หมอชาวบ้าน.
อติวิชญ์ เข็มทอง. (2566). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคความดันโลหิตสูง ตามหลัก 3อ. 2ส. ของประชาชนกลุ่มเสี่ยงในตำบลแห่งหนึ่ง อำเภอกบินทร์บุรี จังหวัดปราจีนบุรี. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 18(2), 45-59.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
Best, J. W. (1977). Research in Education. Englewood Cliffs, New Jersy: Pretice Hall.
Bloom, B., Madaus, G., Hastings, T., & Baldwin, S. (1971). Handbook on formative and summative evaluation of student learning. New York: McGraw-Hill.
Green, L. W., Kreuter, M. W., Deeds, S. G., & Partridge, K. B. (1980). Health education planning: A diagnostic approach. Palo Alto, CA: Mayfield.
Krejcie, R. & Morgan, D. (1970). Determining sample sizes for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
World Health Organization. (2023). Hypertension. Retrieved from https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/hypertension
World Health Organization. (2025). Launch of the WHO Global Hypertension Report 2025. Retrieved from https://www.who.int/thailand/news/detail/24-09-2025-launch-of-the-who-global-hypertension-report-2025
World Health Organization. (2024). Noncommunicable diseases. Retrieved from https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/noncommunicable-diseases
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Sirindhorn College of Public Health Ubon Ratchathani Province
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร วารสารสาธารณสุขและสุขภาพศึกษา (Thai Journal of Public Health and Health Education) เป็นลิขสิทธิ์ของ วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี
