การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความอยู่ดี มีสุข และความผูกพัน ของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลมหาสารคาม

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : 1) เพื่อศึกษาสถานการณ์อัตรากำลังด้านสุขภาพ 2) เพื่อศึกษาระดับความอยู่ดี มีสุข และความผูกพันของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลมหาสารคาม 3) เพื่อศึกษาด้านความอยู่ดี มีสุข และความผูกพันของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลมหาสารคาม

 รูปแบบและวิธีการศึกษา : เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา (Descriptive Research) ทบทวนข้อมูลจากฐานข้อมูลบุคลากร เครื่องมือในการศึกษาคือแบบสำรวจเพื่อการวินิจฉัยองค์กร (Organization Diagnosis) ระดับตัวบุคคล หรือที่เรียกว่า “Emo-meter” รวบรวมข้อมูลเดือนตุลาคม-ธันวาคม 2559 กลุ่มตัวอย่างคือพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลมหาสารคามจำนวน 510 คน คิดเป็นแบบสำรวจที่วิเคราะห์ได้ 461 ชุด (90.39%) ใช้สถิติวิเคราะห์ข้อมูลด้วยความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

 ผลการศึกษา : การรับรู้ต่อปัจจัยสนับสนุนจากโรงพยาบาล (Perceived Organization Support) อยู่ในระดับปานกลาง=3.40 แต่ความอยู่ดี มีสุข และความผูกพัน (Emo-meter) อยู่ในระดับสูง =3.94 ส่วนใหญ่อยู่ด้วยรักและผูกพัน 68.33% รองลงมาคืออยู่ไปวันๆ 29.28% และมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ 2.39% ปัจจัยที่กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญและพึงพอใจในระดับสูง ได้แก่ ความมั่นคงในการทำงาน=3.87 งานที่   ท้าทาย=3.80 สัมพันธภาพกับหัวหน้างาน=3.67 และการสื่อสารภายในองค์การ=3.49 ข้อคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่ควรปรับปรุงมากที่สุด ได้แก่ ค่าตอบแทน สวัสดิการ และความสมดุลระหว่างชีวิตการทำงาน

สรุปผล : ผลการศึกษาครั้งนี้สะท้อนสภาพความเป็นอยู่ และการรับรู้ของบุคลากรกลุ่มตัวอย่าง เพื่อให้เกิดความตระหนักในการบริหารจัดการบุคลากรได้ตรงปัญหาและความต้องการซึ่งจะส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของโรงพยาบาลต่อไป

คำสำคัญ : ความอยู่ดีมีสุข , ความผูกพันองค์กร , ปัจจัยสนับสนุนจากองค์กร , โรงพยาบาลมหาสารคาม