ผลของการจัดโปรแกรม การบริหารกล้ามเนื้อและข้อต่อ ของผู้ป่วยหลังผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพกเทียม และการใช้กายอุปกรณ์ที่เหมาะสม ในโรงพยาบาลมหาสารคาม

บทคัดย่อ

                   กระดูกสะโพกหัก (Hip fracture) เป็นภาวะที่พบบ่อยในวัยสูงอายุ อุบัติการณ์การเกิดภาวะดังกล่าวมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆจากข้อมูลเวชระเบียนและสถิติโรงพยาบาลมหาสารคาม   ผู้วิจัยซึ่งเป็นพยาบาลออร์โธปิดิกส์ มีความสนใจที่จะทำและศึกษาผลของการจัดโปรแกรมการบริหารกล้ามเนื้อและข้อต่อระดับความสามารถการเคลื่อนไหวในผู้ป่วยภายหลังการผ่าตัดใส่ข้อสะโพกเทียม โดยการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองในระหว่างวัน 1 ตุลาคม 2555ปีถึงวันที่ 30 กันยายน 2555   ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบผลการใช้โปรแกรมการบริหารกล้ามเนื้อและข้อต่อ ระดับความสามารถในการทำงานของกล้ามเนื้อในผู้ป่วยภายหลังผ่าตัดใส่ข้อสะโพกเทียมที่มีอายุตั้งแต่ 40 ปี ขึ้นไป  ซึ่งรับไว้รักษาในหอผู้ป่วยสามัญ, พิเศษ กลุ่มงานศัลยกรรมกระดูกและข้อโรงพยาบาลมหาสารคามจำนวน 50 คน  แบ่งออกเป็นกลุ่มทดลอง  25 คน  และกลุ่มควบคุม 25 คน  โดยเครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย  แบบบันทึกข้อมูลส่วนตัว  แบบบันทึกความสามารถในการทำงานของกล้ามเนื้อและข้อ  คู่มือการบริหารกล้ามเนื้อและข้อและคู่มือการปฏิบัติตัวภายหลังผ่าตัดในเปลี่ยนข้อสะโพกเทียม  วิเคราะห์ข้อมูลแจกแจงความถี่  ร้อยละ  ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของ 2 กลุ่ม  โดยใช้วิธีทดสอบ  t-test 

                  ผลการวิจัยพบว่าวันที่ 2,5 และ ในวันที่วันที่ 7  หลังผ่าตัดผู้ป่วยกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม เมื่อทดลองแล้วความแตกต่างของความสามารถในการทำงานของกล้ามเนื้อระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมในวันที่ 2  วันที่ 5 และวันที่ 7 มีความแตกต่างทางสถิติระดับ > .05 โดยความสามารถในการทำงานของกล้ามเนื้อในกลุ่มควบคุมสูงกว่ากลุ่มทดลอง