การบริโภคอาหารของนักกีฬาฟุตบอลในโรงเรียนกีฬาท้องถิ่นจังหวัดร้อยเอ็ด

บทคัดย่อ

          อาหารมีความสำคัญสำหรับนักกีฬา    อาหารที่มีคุณค่าถูกต้องตามหลักโภชนาการจะช่วยให้นักกีฬามีสมรรถภาพทางกายที่ดี    การศึกษาเชิงพรรณนาแบบตัดขวางครั้งนี้จัดทำขึ้นเพื่อประเมินการบริโภคอาหารของนักกีฬาฟุตบอลในโรงเรียนกีฬาท้องถิ่นจังหวัดร้อยเอ็ด  กลุ่มตัวอย่างคือนักกีฬาฟุตบอลชาย อายุระหว่าง 10-15 ปี รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม  แบบบันทึกน้ำหนักอาหารที่บริโภคเป็นเวลา  3  วัน  แบบสัมภาษณ์ความถี่ในการบริโภคอาหาร  ประเมินภาวะโภชนาการและประเมินสมรรถภาพทางกาย  เก็บข้อมูลระหว่างเดือนกุมภาพันธ์-มิถุนายน 2553   วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา  วิเคราะห์พลังงานและสารอาหารด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป INMUCAL-NUTRIENTS  และหาความสัมพันธ์ระหว่างพลังงานที่ได้รับจากคาร์โบไฮเดรตกับสมรรถภาพทางกาย โดยใช้สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สันที่ระดับนัยสำคัญ 0.05  ผลการวิจัยพบว่า  นักกีฬาฟุตบอลกลุ่มที่ศึกษาได้รับพลังงานจากอาหารที่บริโภคมีค่ามัธยฐาน 1,807.4 กิโลแคลอรี่/วัน (IQR=345.4)  คิดเป็นร้อยละ 92.9 ของ DRI  การกระจายพลังงานจากคาร์โบไฮเดรต  โปรตีน ไขมัน  มีค่าเฉลี่ยร้อยละ 60.4, 16.7 และ 22.9 ตามลำดับ  สารอาหารต่างๆส่วนใหญ่ได้รับเพียงพอกับความต้องการของร่างกาย  ส่วนที่ได้รับไม่เพียงพอได้แก่ แคลเซียมและวิตามินเอ นักกีฬาฟุตบอลรับประทานข้าวเจ้า เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ ขนมและของว่าง  บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเฉลี่ย  21 ครั้ง/สัปดาห์/คน, 20.6ครั้ง/สัปดาห์/คน, 12.7 ครั้ง/สัปดาห์/คน, 12.2 ครั้ง/สัปดาห์/คน,15.4 ครั้ง/สัปดาห์/คน, 0.2 ครั้ง/สัปดาห์/คน ตามลำดับ นักกีฬาฟุตบอลส่วนใหญ่มีภาวะโภชนาการอยู่ในเกณฑ์ปกติ   อย่างไรก็ตามนักกีฬาฟุตบอลร้อยละ 50.0 มีเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายเกินเกณฑ์  สมรรถภาพทางกายด้านยืนกระโดดสูง  ลุกนั่ง 1 นาที  ดันพื้น 1 นาที  วิ่ง 12  นาที มีความสัมพันธ์กับปริมาณพลังงานจากคาร์โบไฮเดรตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(P-value=0.001)  ดังนั้นควรส่งเสริมการบริโภคอาหารที่มีแคลเซียมและวิตามินเอในนักกีฬาฟุตบอล  นักกีฬาฟุตบอลควรได้รับพลังงานจากคาร์โบไฮเดรตที่เพียงพอและควรปฏิบัติตามข้อแนะนำการบริโภคอาหารสำหรับนักกีฬาฟุตบอล  เพื่อให้นักกีฬาฟุตบอลมีสมรรถภาพทางกายที่ดี