ผลการรักษาภาวะ fracture distal end radius และปัจจัยที่เกี่ยวข้องในโรงพยาบาลบรบือ

บทคัดย่อ

บทนำ : Fracture distal end radius เป็นภาวะที่พบได้บ่อยในเวชปฏิบัติ มีการศึกษาอย่างกว้างขวางในผลลัพธ์การรักษาภาวะนี้ในต่างประเทศ แต่ยังไม่มีการศึกษาผลลัพธ์การรักษาภาวะนี้ในโรงพยาบาลบรบือ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาผลลัพธ์การรักษาของภาวะfracture distal end radius และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ในโรงพยาบาลบรบือ

วิธีการศึกษา : การศึกษานี้เป็น Analytic study by retrospective data collection ผู้ป่วยที่วินิจฉัย fracture distal end radius ในโรงพยาบาลบรบือ ตั้งแต่ 1 มกราคม 2561-31 ธันวาคม 2563 จำนวน 107 ราย และติดตามการรักษาจนครบ 1 ปี

ผลการศึกษา : ผู้ป่วยเป็นผู้หญิง 58 ราย(ร้อยละ 54.2) อายุเฉลี่ย 48.00 +/-16.18 ปี อายุตั้งแต่ 20-86 ปี สถานที่เกิดเหตุส่วนใหญ่เกิดที่ นา สวน ไร่ 40 ราย(ร้อยละ 37.4) กลไกการบาดเจ็บส่วนมากเป็นแบบlow energy 69 ราย(ร้อยละ64.5) ประเภทการหักส่วนใหญ่เป็นประเภทที่ 3  (Type 3 : Compression fracture of the joint surface) 66 ราย (ร้อยละ 61.7) วิธีการรักษาส่วนใหญ่ใช้วิธี Casting 61 ราย (ร้อยละ 57.0) รองลงมา plating 42 ราย (ร้อยละ 39.3) พบภาวะ Volar comminution 52 ราย (ร้อยละ 48.6) และพบภาวะ Dorsal comminution 70 ราย (ร้อยละ 65.4) ที่ 12 สัปดาห์ยังพบอาการปวด 81 ราย (ร้อยละ 75.7) เมื่อติดตามการรักษาจนครบ 1 ปี พบว่าผลการรักษาดีขึ้น 70 ราย (ร้อยละ65.4) และผลการรักษาไม่ดีขึ้น 37 ราย (ร้อยละ 34.6) ปัจจัยที่มีผลต่อการรักษาที่มีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ อายุ, สถานที่เกิดเหตุ, กลไกการบาดเจ็บ, ชนิดของการหัก,วิธีการรักษา, Volar comminution, อาการปวดเมื่อ 12 สัปดาห์ ส่วนปัจจัยอื่น ๆ ไม่มีผลต่อการรักษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ค่า Radial Height, Radial inclination, Volar tilt เมื่อวัดที่ Injury film, Post reduction และ Follow up เมื่อ 1 ปี พบว่าทั้ง 3 parameter มีค่าที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุปผลการศึกษา : Fracture distal end radius พบได้บ่อยในเวชปฏิบัติ ผลการรักษาภาวะดังกล่าวในโรงพยาบาลบรบือได้ผลเป็นที่น่าพอใจและมีหลายปัจจัยที่สัมพันธ์กับการรักษาที่ได้ผลดี เช่น อายุ, สถานที่เกิดเหตุ,กลไกการบาดเจ็บ, ชนิดของการหัก, วิธีการรักษา, Volar comminution, อาการปวดเมื่อ 12 สัปดาห์