สภาพแวดล้อมของที่พักอาศัยที่มีผลต่อการเกิดอุบัติเหตุของผู้สูงอายุแยกตามกลุ่มอายุในเขตพื้นที่ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวาง เพื่อศึกษาสภาพแวดล้อมของที่พักอาศัยที่มีผลต่อการเกิดอุบัติเหตุในผู้สูงอายุแยกตามกลุ่มอายุ กลุ่มตัวอย่างคือผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปโดยใช้แบบสัมภาษณ์และแบบสำรวจสภาพแวดล้อมที่พักอาศัยภายในตัวบ้านและบริเวณรอบๆตัวบ้าน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป ใช้สถิติเชิงพรรณนา ทดสอบความสัมพันธ์โดย สถิติไคสแควร์ วิเคราะห์หาความสัมพันธ์ หลายปัจจัยด้วยสถิติทดสอบ Multiple logistic regression  กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 199 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มผู้สูงอายุ 60-69 ปี และกลุ่มอายุ 70 ปี ขึ้นไป   ผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของกลุ่มผู้สูงอายุ 60-69 ปี คือ การวางสิ่งกีดขวาง วางเกะกะ กีดขวางทางเดิน เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุเป็น 8.06 เท่า ของบ้านที่มีการจัดวางสิ่งของเป็นระเบียบไม่เกะกะกีดขวางทางเดิน (95%CI =2.99-21.71)  ลักษณะพื้นภายในตัวบ้านที่มีความต่างระดับกัน เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุเป็น 4.11 เท่า ของบ้านที่ลักษณะพื้นภายในตัวบ้านเรียบเสมอกัน (95%CI =1.53-11.05) และ ผู้สูงอายุที่มีประวัติการเกิดอุบัติเหตุในรอบ 1 ปีที่ผ่านมาเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุเป็น 8.83 เท่าของผู้สูงอายุที่ไม่มีประวัติการเคยเกิดอุบัติเหตุ (95%CI =1.65-47.15)

ส่วนผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของกลุ่มผู้สูงอายุ 70 ปีขึ้นไป คือผู้สูงอายุที่มีประวัติการเกิดอุบัติเหตุในรอบ 1 ปีที่ผ่านมา  เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุเป็น 74.46 เท่าของผู้สูงอายุที่ไม่มีประวัติการเคยเกิดอุบัติเหตุ (95%CI  =4.13-1341.01) ลักษณะของที่พักอาศัยที่เป็นบ้าน 2 ชั้น เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ 7.35 เท่า ของที่พักอาศัยที่เป็นบ้านชั้นเดียว (95%CI =1.29-41.86) ลักษณะพื้นบริเวณที่ประกอบอาหารที่ต่างระดับกัน เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ เป็น 9.09 เท่า ของ พื้นบริเวณที่ประกอบอาหารเรียบเสมอกัน (95%CI =0.02-0.70) บ้านของผู้สูงอายุที่มีการเลี้ยงสัตว์ในบริเวณบ้าน เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุเป็น 17.13 เท่า ของบ้านที่ไม่มีการเลี้ยงสัตว์ในบริเวณบ้าน (95%CI  =2.63-111.49) และ บริเวณหน้าบ้านที่มีทางเดินลาดชัน เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ เป็น 29.50 เท่า ของบ้านที่บริเวณหน้าบ้านไม่มีทางเดินลาดชัน (95%CI =4.38-198.68)