ผลของการประยุกต์การสอนแบบแนะมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาพฤติกรรมของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหืด ในเด็กวัยก่อนเรียน โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ จังหวัดอุบลราชธานี

ผู้แต่ง

  • พูนศรี แดนดี
  • วิรัติ ปานศิลา
  • กฤษณา วุฒิสินธ์

คำสำคัญ:

โรคหืด, ผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหืด, การสอนแนะแบบมีส่วนร่วม

บทคัดย่อ

โรคหืดเป็นปัญหาสาธารณสุข ที่พบอุบัติการณ์เพิ่มมากขึ้นในรอบ 20 ปี การมีส่วนร่วมของครอบครัวร่วมกับทีมสุขภาพในการดูแลผู้ป่วยโรคหืดในเด็ก จะช่วยควบคุมโรคได้ดีขึ้น การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลของการประยุกต์การสอนแบบแนะมีส่วนร่วม เพื่อพัฒนาพฤติกรรมของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหืดในเด็กวัยก่อนเรียน โดยการนำแนวคิดการสอนและการสนทนาแบบมีส่วนร่วม (ORID Method)                                        

กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหืดในกลุ่มเด็กวัยก่อนเรียน ที่มารับบริการโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ คัดเลือกแบบเจาะจง แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบกลุ่มละ 25  คน โดยกลุ่มทดลองจะได้รับการสอนแนะแบบมีส่วนร่วม กลุ่มเปรียบเทียบได้รับการบริการตามระบบปกติ เครื่องมือที่ใช้ในเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถาม การเก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนกุมภาพันธ์-เมษายน 2555 วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Paired  t-tests และ Independent  t-tests

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองมีความรู้ การรับรู้ความสามารถ ความคาดหวังในผลลัพธ์และพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยโรคหืดในกลุ่มเด็กวัยก่อนเรียนหลังการทดลองเพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) สรุปการประยุกต์การสอนแนะแบบมีส่วนร่วมควรนำไปปรับใช้ในการส่งเสริมพฤติกรรมของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหืดในเด็กในพื้นที่อื่น

เอกสารอ้างอิง

ศรีเวียง ไพโรจน์กุล. โรคหืดในเด็ก : วิชากุมารเวชศาสตร์ เล่ม 3. พิมพ์ครั้งที่ 4. ขอนแก่น, แอนนาออฟเซต; 2552 : 1003-1013.

World Health Organization. Asthma : Media centre. [online] 2011. [cited 11 july 2012]; Available from : URL : http://www.Who.int/medliacentre.

ปิติกานต์ บูรณาภาพ. หอบ หืด ภูมิแพ้ ดูแลเป็น. กรุงเทพฯ; ยูโรปา เพรส; 2554.

โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ อุบลราชธานี. สรุปผลการดำเนินงานโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์อุบลราชธานี ปี 2553. อุบลราชธานี : อุบลกิจออฟเวฟการพิมพ์; 2554 : 88.

เกษม ภัทรฤทธิกุล. ผลการดูแลรักษาผู้ป่วยในคลินิกโรคหืดอย่างง่าย โรงพยาบาลหนองสองห้อง. ขอนแก่นเวชสาร. 2550; 31(3) : 262-268.

เนตรณพิศ ชาวส้าน. ผลของการให้ความรู้ต่อความรู้และพฤติกรรมสุขภาพในผู้ป่วยเด็กวัยเรียนโรคหอบหืดและครอบครัว. [รายงานการศึกษา]. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 2550.

Haas, S. .A.. Coaching: Developing Key players. Journal of Nurse Administratin.1992; 22(6), 54-58.

ถวิลวดี บุรีกุล, รอม อาวุธคม, นวดี จันทิม, วิรัติ ปานศิลา. เทคโนโลยีเพื่อการมีส่วนร่วม วิธีการเอื้ออำนวยการโดยใช้กระบวนการกลุ่มขั้นพื้นฐาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุเทพฯ; พาณิชพระนคร, 2554.

Institute of Culture Affairs International. What is TOP. [Online] [1962]. [cited 15 september 2012]; Available from URL : http://www.ica- intrenational.org.

วชิรา สุทธิธรรม. ผลของโปรแกรมการสอนะต่อความรู้และการปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดปอดอักเสบจาการใช้เครื่องช่วยหายใจ [วิทยานิพนธ์]. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์; 2551.

นันทวดี คำดี. ผลของการนวดกดจุดสะท้อนต่อการควบคมโรคหืดในเด็กก่อนวัยเรียนโรคหืด. [วิทยานิพนธ์]. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหิดล; 2552.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-04-17

รูปแบบการอ้างอิง

แดนดี พ. ., ปานศิลา ว. ., & วุฒิสินธ์ ก. . (2025). ผลของการประยุกต์การสอนแบบแนะมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาพฤติกรรมของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหืด ในเด็กวัยก่อนเรียน โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ จังหวัดอุบลราชธานี . วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 10(1), 29–35. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/MKHJ/article/view/274351

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย