ผลของการพัฒนาระบบการจัดการดูแลผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง โดยใช้กลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยประเมินผล มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการพัฒนาระบบการจัดการดูแลผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง การมีส่วนร่วมของเครือข่ายและปัจจัยทำนายต่อคุณภาพชีวิต โดยใช้กลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ ระหว่างเดือนกันยายน-พฤศจิกายน 2565 กลุ่มตัวอย่าง 3 กลุ่ม ได้แก่ บุคลากร จำนวน 79 คน เครือข่ายท้องถิ่น จำนวน 270 คน ผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อ จำนวน 158 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม โดยใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ multiple linear regression 

ผลการศึกษา พบว่า ผลการพัฒนาระบบการจัดการดูแลผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง โดยใช้กลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ ได้แก่ 1) มีระบบการจัดการดูแลผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังโดยคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ 2) มีการจัดการเชิงรุก 3) การประชาสัมพันธ์ 4) พัฒนาระบบบริการ 5) มีแผนลดเสี่ยงลดโรคไม่ติดต่อ 6) การปรับสภาพแวดล้อม 7) จัดกิจกรรมกลุ่ม กลไกความร่วมมือของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอโดยรวมมีระดับสูง (3.59±2.85) การมีส่วนร่วมของเครือข่ายระดับสูง (4.25±0.43) มีความเครียดโดยรวมเล็กน้อย ร้อยละ 98.1 (2.20±1.47) โดยรวมไม่มีภาวะซึมเศร้า (2.59±2.12) คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโดยรวมมีระดับดี (49.35±4.31) ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 สามารถทำนายคุณภาพชีวิตร้อยละ 40.8 (adj.R²= 0.408, p<0.001) ได้แก่ ภาวะซึมเศร้า (adj.R²=0.324) และความเครียด (adj.R²=0.166) ดังสมการ ý = Constant 1.950+ 0.408X₁ + 0.166X₂