ความชุกและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของปัญหาทางสุขภาพจิตของบุคลากรทางการแพทย์โรงพยาบาลนครปฐมในยุคการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019(โควิด-19)

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาหาความชุกและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของปัญหาทางสุขภาพจิตของบุคลากรทางการแพทย์โรงพยาบาลนครปฐมในยุคที่มีการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019(โควิด-19)

วิธีการทำวิจัย: เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาณช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งจากการสุ่มกลุ่มตัวอย่างจากบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาลนครปฐมจำนวน 516 คนเครื่องมือวิจัยใช้แบบสอบถามชนิดตอบด้วยตนเอง ประกอบด้วยเนื้อหา 4 ส่วนได้แก่ 1) ปัจจัยส่วนบุคคล 2) ปัจจัยจากงาน 3) ด้านความกังวลต่อโรคโควิด-19 4) แบบคัดกรองปัญหาสุขภาพจิต Thai GHQ-28วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยการหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ด้วยความถี่และร้อยละใช้สถิติmultiple logistic regressionในการวิเคราะห์อิทธิพลของปัจจัยต่างๆโดยมีodds ratio เป็นตัวชี้วัดความสัมพันธ์ เก็บข้อมูลระหว่างเดือน พฤษภาคมพ.ศ.2563

ผลการศึกษา: มีการตอบกลับแบบสอบถาม 448 ชุด (ร้อยละ 86.8) พบความชุกของปัญหาทางสุขภาพจิตในกลุ่มตัวอย่างร้อยละ10.0 กลุ่มตัวอย่างมีความกังวลถึงกังวลเป็นอย่างมากต่อโรคโควิด 19 ในด้านต่างๆอยู่ในช่วงร้อยละ 38.0-47.1โดยพบว่า มีความกังวลในด้านความเพียงพอของอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลมากที่สุด (ร้อยละ47.1)รองลงมาคือความกังวลว่าครอบครัวอาจจะติดโรคโควิด-19 จากตนเอง (ร้อยละ 46.8) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับปัญหาสุขภาพจิตได้แก่เพศชายรายได้ไม่เพียงพอและเป็นผู้ที่ปฏิบัติงานดูแลผู้ป่วยโรคโควิด-19 โดยตรง

สรุป: ความชุกของปัญหาทางสุขภาพจิตไม่มากกว่าการศึกษาของประเทศไทยก่อนหน้าการระบาด และน้อยกว่าการศึกษาปัญหาของสุขภาพจิตในช่วงที่มีการระบาดของต่างประเทศอย่างไรก็ตาม การคัดกรองผู้ที่มีปัจจัยเสี่ยงและวางแนวทางในการช่วยเหลือกลุ่มเสี่ยงอาจจะช่วยป้องกันปัญหาทางสุขภาพจิตในช่วงที่มีการระบาดได้