ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะระดับวาร์ฟารินเกินขนาด ของคลินิกวาร์ฟาริน โรงพยาบาลประจวบคีรีขันธ์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อหาความชุกและปัจจัยทางคลินิกที่ส่งผลต่อระดับยาวาร์ฟารินเกินขนาด ในคลินิกวาร์ฟาริน โรงพยาบาลประจวบคีรีขันธ์

วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบย้อนหลัง โดยเก็บข้อมูลจากเวชระเบียนผู้ป่วยนอก ตั้งแต่ 1 มกราคม พ.ศ. 2561 ถึง 31 ธันวาคม พ.ศ. 2564 ทั้งหมด 211 ราย โดยเก็บข้อมูลทั่วไป ได้แก่ อายุ เพศ ข้อบ่งชี้การใช้ยาวาร์ฟาริน ภาวะโรคร่วม ยาและอาหารที่ใช้ร่วม ปัญหาจากการบำบัดทางยา ระดับ INR ภาวะเลือดออก และความรุนแรงของภาวะเลือดออก

ผลการศึกษา: พบความชุกระดับยาวาร์ฟารินเกินระดับของการรักษาร้อยละ 45.5 ระดับ INR ที่พบบ่อยที่สุดมีค่า INR 5–9 คิดเป็นร้อยละ 23.2 ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะระดับวาร์ฟารินเกินขนาดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ภาวะโลหิตจาง ประวัติเลือดออกในอดีต ปัญหาการบำบัดทางยา การเกิดอัตรกริยาของยา (NSAIDs, antibiotics, fluoroquinolone) การใช้สมุนไพร ขิง และการไม่ได้ใช้ยาตามแพทย์สั่ง ส่วนระยะเวลาของการกินยาวาร์ฟารินที่มากกว่า 36 สัปดาห์ และการได้รับยากลุ่มต้านการแข็งตัวของเกล็ดเลือด มีโอกาสเกิดระดับวาร์ฟารินเกินขนาดได้น้อยกว่าผู้ป่วยที่ไม่มีปัจจัยนี้

สรุป: ผู้ป่วยที่รับยาวาร์ฟารินภายใน 6 สัปดาห์แรก ควรมีการเฝ้าระวังในกลุ่มผู้ป่วยที่มีภาวะซีด ประวัติเลือดออกในอดีต และติดตามอย่างเหมาะหลังปรับปริมาณยา โดยประเมินปัญหาจาการบำบัดทางยา การใช้ยาหรืออาหารที่ผลต่อการเพิ่มฤทธิ์ของวาร์ฟาริน