The Effects of Thasala Model on Physical Competency Promoting to Minimize Risk from Falls in the Elderly
Abstract
Objective: The aim was to study the effects of Thasala Model in physical competency promoting to minimize risk from falls in the elderly.
Method: This research was a quasi-experiment (one group pre-post test). The population of the study was the elderly aged 60-70 years who lived in Thasala Subdistrict, Muang District, Lopburi. The samples were selected from ones who were evaluated to have risk of fall. In total, 27 people were included in the study. The methods of this study were as the followings: 1) developing Thasala Model by a multidisciplinary team, 2) developing public health officers and village health volunteers as buddy to help the participants, 3) developing media/instrument which were easy to access and understand, and 4) applying this program to the participants for 12 weeks. Statistical analyses consisted of descriptive statistics ,i.e. , frequency, percentage, mean, and standard deviation used to describe the general information and satisfaction of the study. Inferential statistics was a paired sample t-test which was used to evaluate before and after effects on risk from falls by Thai Falls Risk Assessment Test (Thai-FRAT) and the balance and strength of the muscle by both Berg Balance Scale(BBS) and Timed Up and Go Test(TUGT).
Results: The findings showed that the risk from falls by Thai-FRAT among the participants decreased statistically significantly (p <.001). Moreover, the balance and strength of the muscle which evaluated by both BBS and TUGT were also in the positive direction (p≤.001, and p<.05, respectively). In addition, the statisfaction on this program was at the high level with the average score of 4.90 (SD=0.27).
Conclusion: ThasalaModel which was developed by the multidisciplinary team effectively decreased risk from falls and was able to promote both balance and strength of muscle of the eldery. Therefore, the expansion of this program will benefit other elderly groups in other areas in the future.
References
2559 [เข้าถึงเมื่อ30 มีนาคม 2562]; เข้าถึงได้จาก: https://longgoodlife.com/article_detail.php?id=7.
2. สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ. รายงานภาระโรคและการบาดเจ็บของประชากรไทย พ.ศ. 2556. นนทบุรี: เดอะกราฟิโกซิสเต็มส์; 2558.
3. คมชัดลึก. สพฉ.เปิดสถิติการเจ็บป่วยฉุกเฉินของผู้สูงอายุ [อินเทอร์เน็ต]. 2562. [เข้าถึงเมื่อ 30 พฤษภาคม2562]; เข้าถึงได้จาก: www.posttoday.com
4. สุทธิชัย จิตะพันธ์กุล, มงคล ณ สงขลา, นภาพร ชโยวรรณ, และคณะ. หกล้มและปัจจัยร่วม : การสำรวจระดับชาติในประชากรสูงอายุไทย. จดหมายเหตุทางแพทย์ แพทยสมาคมแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์. 2542; 81(4): 233- 42.
5. Assantachai P,Praditsuwan R,Chatthanawaree W, et al. Risk factors for fall in the Thai elderly in an urban community. J Med Assoc Thai. 2003; 86(2): 124-30.
6.Boongrid C, KeesukphanP,Phiphadthakusolkul S, Rattananasiri S, Thakkinstian A. Effects of a simple home-based exercise program on fall prevention in older adults: A 12-month primary care setting, randomized controlled trial. GeriatrGerontol Int 2017.
7. ฐานข้อมูล Hos XP . โรงพยาบาลพระนารายณ์มหาราช ลพบุรี. เข้าถึงเมื่อ1 เมษายน 2562.
8. ภาวิณี วิไลพันธ์, ณภัทรารัตน์ เทพแก้ว. การออกกำลังกาย 5 ท่า เพื่อป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุจังหวัด
ลพบุรี. การประชุมวิชาการประจำปี 56 คณะแพทย์ศาสตร์ มศว. Patient Safety; 3-4 กุมภาพันธ์ 2557; มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
9.ธีรวุฒิ เอกะกุล. ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. อุบลราชธานี: สถาบันราชภัฎ
อุบลราชธานี; 2543.
10.Thiamwong L, Thamarpirat J, Maneesriwongul W, et al. Thai falls risk assessment
Test. (Thai-FRAT) developed for community-dwelling Thai elderly. J Med Assoc Thai.
2008; 91(12): 1823-31.
11. Berg KO, Wood-Dauphinee SL, Williams JI, et al. Measuring balance in
elderly: preliminary development of an instrument. Phys Ther Can. 1989; 41: 304-11.
12. Podsiadlo D, Richardson S. The timed “Up & Go”:a test of basic function mobility for frail elderly persons. J Am Geriatric Soc. 1991;39: 142-8.
13. ชุติมา ชลายนเดชะ. คัดกรองการล้มด้วย Timed Up and Go Test (TUG). วารสารเทคนิคการแพทย์และกายภาพบำบัด. 2557;1:6-13.
14. จิตติมา บุญเกิด, บรรณาธิการ. การหกล้มในผู้สูงอายุ การป้องกันและดูแลรักษาทางเวชศาสตร์ครอบครัว. กรุงเทพฯ: สหมิตรพัฒนาการพิมพ์; 2561.
15. Mazzeo RS,Cavanagh P,Evans WJ, et al. Position stand exercise and physical activity for older adults. Med Sci Sports Exerc. 1998;30:992-1008.
16.Paterson DH, Jones GR,Ric CL. Ageing and physical activity:evidence to develop exercise recommendations for older adults. Appl PhysiolNutrMetab2007:32 (suppl 2F):S75-S171.
17. ระวีวรรณ ทรัพย์อินทร์, ญาศิณี เคารพธรรม. สื่อกับผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจ
บัณฑิตย์. 2560; 2: 369-86.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนบทความ แต่หากผลงานของท่านได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ลงวารสารแพทย์เขต 4-5 จะคงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรกด้วยเหตุที่บทความจะปรากฎในวารสารที่เข้าถึงได้ จึงอนุญาตให้นำบทความในวารสารไปใช้ประโยชน์ได้ในเชิงวิชาการโดยจำเป็นต้องมีการอ้างอิงถึงชื่อวารสารอย่างถูกต้อง แต่ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์
