A Development Process of Increasing Ability for Infectious Waste Management Among Health Personnel of Sub-District Health Promoting Hospital in Phetchaburi Province
Keywords:
infectious waste, development process of increasing ability, health promoting hospitalAbstract
Objective: The aim was to study the problem of infectious waste management, to develop a process of increasing ability for infectious waste management, and to study the effectiveness of the process of increasing ability for infectious waste management among health personnel of sub-district health promoting hospitals in Phetchaburi Province.
Methods: A mixed method research was used both quantitative research and qualitative research, divided into 3 phases as follows, 1) Phase 1 was a survey research to explore problems, obstacles, and limitations in infectious waste management operations of health personnel in sub-district health promoting hospitals. A questionnaire was used to collect data from health personnel of 234 cases. 2) Phase 2 was a qualitative research to the process of increasing ability for infectious waste management of public health personnel in sub-district health promoting hospitals by in-depth interviews with 13 experts. 3) Phase 3 was a quasi-experimental research: one group, pre-test and post-test. This was to test the effectiveness of the process of increasing ability for infectious waste management among health personnel of sub-district health promoting hospitals. Data were collected by using questionnaires and surveys from 35 health personnel in sub-district health promoting hospitals.
Data were analyzed using percentage, mean, standard deviation, minimum and maximum values. Hypothesis testing was performed using independent sample t test, one-way ANOVA and paired t test. The statistical significance was set at the .05 level.
Results: 1) Most of the problems and obstacles in infectious waste management of sub-district health promoting hospitals were at a moderate level of 48.7 percent (mean = 69.23, SD = 15.37).
2) Process development according to the PROCESS model to be used to increase ability for infectious waste management, i.e. development of planning and design processes, rebuilding process procedures for compliance with the Ministerial Regulations on Disposing of Infectious Waste B.E. 2545 and No. 2 B.E. 2564, communication process, empowerment process, support process and supervision process.
3) The effectiveness of the process of increasing ability for infectious waste management was found: knowledge about infectious waste management from an average score of 7.085 (SD = 1.336) increased to 10.314 (SD = 1.323), attitude towards infectious waste management from an average score of 40.114 (SD = 3.462) increased to 46.942 (SD = 2.711); the ability to manage infectious waste from an average score of 79.914 (SD = 6.079) increased to 93.257 (SD = 5.106). And the effectiveness of operations in accordance with the requirements in the Ministerial Regulations on Disposing of Infectious Waste B.E. 2545 had a statistically significant increase in the mean scores at the .05 level. Before the development, the mean score was 16.514 (SD = 1.686); after the development, the mean score increased to 23.171 (SD = 1.097).
Conclusion: Provincial Public Health Office should coordinate operations with the District Public Health Office and the network hospital developing a process to continuously increasing ability for infectious waste management of public health personnel in sub-district health promoting hospitals in accordance with the requirements in the Ministerial Regulations on Disposing of Infectious Waste B.E. 2545 sustainably.
References
กรมอนามัย. แผนขับเคลื่อนการจัดการมูลฝอยติดเชื้อระยะที่ 1: 2565 – 2570 [อินเทอร์เน็ต]. 2565
[เข้าถึงเมื่อ วันที่ 11 พฤศจิกายน 2565]; เข้าถึงได้จาก URL: https://env.anamai.moph.go.th/ th/infectious-waste
ไทยรัฐออนไลน์. “ขยะติดเชื้อ” ปัญหารอระบายยุคสถานการณ์การระบาดของ COVID-19 [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึงเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 2565]; เข้าถึงได้จาก URL: https://www.thairath.co.th/ lifestyle/life/2086603
กรมอนามัย. คู่มือการฝึกอบรมผู้ปฏิบัติงานมูลฝอยติดเชื้อ หลักสูตรการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่เกิดจากมูลฝอยติดเชื้อ. กรุงเทพมหานคร: สามเจริญพาณิชย์; 2563.
Nadler L. The handbook of human resource development. Toronto: John Wiley & Sons; 1990.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดเพชรบุรี. รายงานผลการดำเนินจัดการมูลฝอยติดเชื้อของสถานบริการสาธารณสุข ประจำปีงบประมาณ 2565. เอกสารอัดสำเนา; 2565.
Krejcie RV, Morgan DW. Determining Sample Size for Research Activities. Educ Psychol Meas 1970;30(3):607–610.
อัจศรา ประเสริฐสิน. เครื่องมือการวิจัยทางการศึกษาและสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ; 2563.
Best JW, Kahn JV. Research in Education. 3rd ed. New Jersey: Prentice hall; 1986.
Bloom BS. Human characteristics and school learning. New York: Mc Graw - Hill; 1976.
อนุ เอี่ยมทอง, เสน่ห์ แสงเงิน. การพัฒนากระบวนการเพิ่มศักยภาพในการจัดการขยะติดเชื้อของบุคลากรสาธารณสุข โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลในเขตจังหวัดสุโขทัย. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและ การสาธารณสุขชุมชน 2562;2(2):1–14.
พันธนิต จันทา. การพัฒนาแนวทางการจัดการมูลฝอยติดเชื้อของศูนย์การแพทย์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา อำเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายก. [วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต]. เอก การจัดการอนามัยสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัย คณะสาธารณสุขศาสตร์. กรุงเทพมหานคร:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2560.
วิริยะภูมิ จันทร์สุภาเสน. ผลของโปรแกรมอบรม “Cleaners Safety” ต่อความรู้และพฤติกรรม ความปลอดภัยในการจัดการขยะมูลฝอยติดเชื้อในพนักงานทําความสะอาด โรงพยาบาลพะเยา. วารสารการพยาบาล การสาธารณสุข และการศึกษา 2560;18(1):113–122.
ประสาท รุจิรัตน์. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการจัดการขยะติดเชื้อของบุคลากรโรงพยาบาลวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัยและพัฒนาด้านสุขภาพ 2561;5(2):35–52.
กัลยาณี อาษาพันธ์. การจัดการมูลฝอยติดเชื้อของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลในจังหวัดนครพนม. [วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต] บัณฑิตวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์; 2561.
โสมศิริ เดชารัตน์ และพิริยะลักษณ์ เพชรห้วยลึก. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการจัดการมูลฝอยติดเชื้อของบุคลากรในสถานศึกษา. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9 2565;16(1):127–139.
ยศวรีย์ ชัยศรี, เยาวนิจ กิตติธรกุล, ธันวดี สุขสาโรจน์. การจัดการมูลฝอยติดเชื้อในโรงพยาบาลหัวไทร จังหวัดนครศรีธรรมราช. นครศรีธรมราช: โรงพยาบาลหัวไทร; 2557.
กาญจนา โทหา. การพัฒนารูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพสวนพยอม สาขาโรงพยาบาลร้อยเอ็ด. วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน 2563;2(1):42–54.
เวียงคำ แสงสุรีย์จัน. รูปแบบการบริหารจัดการขยะมูลฝอยที่มีประสิทธิผลของนครไกสอนพมวิหาน แขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม 2563;7(1):343–56.
ประจวบ แสงดาว, วิสาขา ภู่จินดา. การพัฒนารูปแบบการจัดการมูลฝอยติดเชื้อในชุมชน เขตสุขภาพที่ 4. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้ 2565;9(2):193–207.
สายัณห์ แสวงสุข. รูปแบบการจัดการมูลฝอยติดเชื้อโควิดของโรงพยาบาลสนามและศูนย์พักคอยกรณีศึกษาจังหวัดสุรินทร์. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน 2565;8(3):155–71.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนบทความ แต่หากผลงานของท่านได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ลงวารสารแพทย์เขต 4-5 จะคงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรกด้วยเหตุที่บทความจะปรากฎในวารสารที่เข้าถึงได้ จึงอนุญาตให้นำบทความในวารสารไปใช้ประโยชน์ได้ในเชิงวิชาการโดยจำเป็นต้องมีการอ้างอิงถึงชื่อวารสารอย่างถูกต้อง แต่ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์
