Intermediate Care Beds vs. Intermediate Care Wards: A Comparison in Hip Fracture Patients
Keywords:
intermediate care, hip fracture, mortality rate and disabilityAbstract
Objective: To compare the effectiveness of intermediate care (IMC) between IMC bed and IMC ward in elderly patients with hip fractures regarding mobility, activities of daily living, and mortality rates. A secondary objective is to explore the relationship between demographic data and the type of IMC with the ability to perform activities of daily living and mobility after a 6-month follow-up period.
Methods: This retrospective study was conducted on patients with hip fractures who underwent surgery at Nakhonpathom Hospital. The sample consisted of 121 patients, divided into two groups: 67 patients who received IMC bed program and 54 patients who received IMC ward program. Data collection included patient demographics, mobility assessed using the cumulated ambulation score, activities of daily living evaluated with the modified Barthel index, and mortality rates obtained from hospital medical records. Data analysis was performed using descriptive statistics and inferential statistics, including the chi-square test or Fisher’s exact test, independent t test, logistic regression, and linear regression.
Results: The study found that patients who received IMC ward had significantly higher scores in activities of daily living and mobility compared to those in the IMC bed group at 1, 3, and 6 months (p < .01). Additionally, the IMC ward group had a significantly lower mortality rate than the IMC bed group throughout the 6-month follow-up period (p < .01).
Conclusion: IMC ward for elderly patients with hip fractures can improve activities of daily living and mobility while reducing mortality from post-surgical complications. This approach enhances patients' ability to care for themselves and reduces their dependence on family members for assistance.
References
Kanis JA, Oden A, McCloskey EV, et al. A systematic review of hip fracture incidence and probability of fracture worldwide. Osteoporos Int 2012;23(9):2239–56. doi: 10.1007/s00198-012-1964-3.
Vaseenon T, Luevitoonvechkij S, Wongtriratanachai P, et al. Long-term mortality after osteoporotic hip fracture in Chiang Mai, Thailand. J Clin Densitom 2010;13(1):63–7. doi: 10.1016/j.jocd.2009.10.003.
Grimes JP, Gregory PM, Noveck H, et al. The effects of time-to-surgery on mortality and morbidity in patients following hip fracture. Am J Med 2002;112(9):702–9. doi: 10.1016/s0002-9343(02)01119-1.
Simunovic N, Devereaux P, Bhandari M. Surgery for hip fractures: does surgical delay affect outcomes? Indian J Orthop 2011;45(1):27–32. doi: 10.4103/0019-5413.73660.
Rae HC, Harris IA, McEvoy L, et al. Delay to surgery and mortality after hip fracture. ANZ J Surg 2007;77(10):889–91. doi: 10.1111/j.1445-2197.2007.04267.x.
Simunovic N, Devereaux P, Sprague S, et al. Effect of early surgery after hip fracture on mortality and complications: systematic review and meta-analysis. CMAJ 2010;182(15):1609–16. doi: 10.1503/cmaj.092220.
Young J, Forster A, Green J. An estimate of post-acute intermediate care need in an elderly care department for older people. Health Soc Care Community 2003;11(3):229–31. doi: 10.1046/j.1365-2524.2003.00429.x.
Grigoryan KV, Javedan H, Rudolph JL. Orthogeriatric care models and outcomes in hip fracture patients: a systematic review and meta-analysis. J Orthop Trauma 2014;28(3):e49–55. doi: 10.1097/BOT.0b013e3182a5a045.
จันทนี ทวีโชติภัทร์. ผลลัพธ์การฟื้นฟูสมรรถภาพระยะกลางของผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักอันเนื่องมาจาก ภยันตรายชนิดไม่รุนแรงในโรงพยาบาลสามพราน จังหวัดนครปฐม. มหาราชนครศรีธรรมราชเวชสาร 2568;8(2):39–52.
Sing C-W, Lin T-C, Bartholomew S, et al. Global epidemiology of hip fractures: a study protocol using a common analytical platform among multiple countries. BMJ open 2021;11(7):e047258. doi: 10.1136/bmjopen-2020-047258.
Suksrisai B, Linhavong J, Manonom S, et al. Prevalence and factors affecting first and recurrent hip fracture in the elderly: a retrospective study from inpatients at Thammasat University Hospital. Thammasat Med J 2020;20(4):275–85.
Liu J, Zhao Q, Wang J, et al. The effect of continuing care on postoperative life quality and long-term functional recovery in elderly patients with hip fracture. Am J Transl Res 2021;13(5):5512–8.
ยศ เขียวอมร. อุบัติการณ์และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับอัตราตายปีแรกของผู้สูงอายุกระดูกสะโพกหัก ที่ผ่าตัดในโรงพยาบาลเจ้าพระยายมราช. วารสารแพทย์เขต 4–5 2564;40(3):439–48.
สถาบันสิรินธรรเพื่อการฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์แห่งชาติ. คู่มือการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยระยะกลางสำหรับผู้ป่วยกระดูกสะโพกหัก Guideline for intermediate care in hip fracture (fragility fracture) สำหรับบุคลากรทางการแพทย์ตามแผนพัฒนาระบบบริการสุขภาพ (service plan). นนทบุรี: สถาบันสิรินธรรเพื่อการฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์แห่งชาติ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข; 2565.
Bouwstra H, Smit EB, Wattel EM, et al. Measurement properties of the Barthel index in geriatric rehabilitation. J Am Med Dir Assoc 2019;20(4):420–5. e1. doi: 10.1016/j.jamda.2018.09.033.
ปิยะภัทร เดชพระธรรม, รัตนา มีนะพันธ์, ประเสริฐพร จันทร, และคณะ. ความน่าเชื่อถือของแบบประเมินบาร์เธลฉบับภาษาไทยในผุ้ป่วยโรคอัมพาตหลอดเลือดสมอง. เวชศาสตร์ฟื้นฟูสาร 2549;16(1):1–9.
Foss NB, Kristensen MT, Kehlet H. Prediction of postoperative morbidity, mortality and rehabilitation in hip fracture patients: the cumulated ambulation score. Clin Rehabil 2006;20(8):701–8. doi: 10.1191/0269215506cre987oa.
Kristensen MT, Andersen L, Bech-Jensen R, et al. High intertester reliability of the cumulated ambulation score for the evaluation of basic mobility in patients with hip fracture. Clin Rehabil 2009;23(12):1116–23. doi: 10.1177/0269215509342330.
Uthaekul A, Sawayawisuth K, Pitiruagsit L, et al. The effects of intermediate care rehabilitation programs on the ability of hip fracture patients to perform daily activities with remote follow-up. J Soc Sci Cul 2024;8(1):186–95.
เกียรติยศ จิตทรงบุญ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับอัตราการเสียชีวิตในช่วง 1 ปี ของผู้ป่วยกระดูกสะโพกหัก จากโรคกระดูกพรุน โรงพยาบาลเพชรบูรณ์. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม 2019;15(2):13–22.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนบทความ แต่หากผลงานของท่านได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ลงวารสารแพทย์เขต 4-5 จะคงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรกด้วยเหตุที่บทความจะปรากฎในวารสารที่เข้าถึงได้ จึงอนุญาตให้นำบทความในวารสารไปใช้ประโยชน์ได้ในเชิงวิชาการโดยจำเป็นต้องมีการอ้างอิงถึงชื่อวารสารอย่างถูกต้อง แต่ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์
