ระดับการเคลื่อนไหวของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมเมื่อรักษาด้วยการนวดแบบราชสำนักเพียงอย่างเดียวและประคบสมุนไพรร่วมด้วย

บทคัดย่อ

โรคข้อเข่าเสื่อมก่อให้เกิดปัญหาการเคลื่อนไหวในชีวิติประจำวัน  การศึกษาแบบกึ่งทดลองทำการเปรียบเทียบระดับการเคลื่อนไหวการรักษาโรคข้อเข่าเสื่อมระหว่างการนวดแบบราชสำนักเพียงอย่างเดียวกับเมื่อร่วมกับการประคบสมุนไพรอาจให้ผลการรักษาที่แตกต่างกัน  จึงทำการทดลองกับกลุ่มผู้สูงอายุ 60 ปีขึ้นไปที่มีอาการข้อเข่าเสื่อม อาสาสมัครเป็นผู้ป่วยข้อเข่าเสื่อมของโรงพยาบาลอำเภอแห่งหนึ่ง การทดลองจัดอาสาสมัครเป็น  2 กลุ่ม กลุ่มละ 15 คน รวม  30 คน 3 ครั้ง เป็นระยะเวลา 3 สัปดาห์ต่อเนื่องกัน ผลการศึกษา พบว่า การเปรียบเทียบระดับการเคลื่อนไหวก่อนและหลังการรักษาแต่ละครั้งของทั้งสองกลุ่มอาสาสมัคร คือ ตรวจขาโก่ง พับเข่าแตะหัวตะคาก วัดส้นเท้าชิดก้นย้อย วัดเส้นรอบวงขา (ใต้) ลูกสะบ้า 5 ซม. วัดเส้นรอบวงขา (เหนือ) ลูกสะบ้า 5 ซม. การเคลื่อนไหว (นอนคว่ำ) เหยียดตรง การเคลื่อนไหว (นอนคว่ำ) งอเข่า การวัดมุมข้อ (นอนหงาย) เหยียดตรง และ การวัดมุมข้อ (นอนหงาย) งอเข่าโดยการทดสอบด้วย paired sample t test กำหนดระดับความมีนัยสำคัญที่ p < 0.05 degrees of freedom = 14 พบว่า แตกต่างกันทุกรายการ  ยกเว้นการนวดราชสำนัก ก่อนและหลังการนวด การตรวจเข่าโก่ง และ การวัดมุมข้อ (นอนหงาย) เหยียดตรง ไม่พบความแตกต่าง การนวดราชสำนักร่วมกับการประคบทำให้ลดการบวมของใต้ลูกสะบ้าและเหนือลูกสะบ้าลงได้มากกว่า ทำให้สามารถมีมุมข้อ (นอนหงาย) เหยียดตรงได้มากกว่า