การอยู่กับปัจจุบันขณะเพื่อส่งเสริมสุขภาพผู้ป่วยโรคเบาหวาน: กรณีศึกษาโรงพยาบาลปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการวิจัย คือ 1) เพื่อพัฒนารูปแบบการอยู่กับปัจจุบันขณะ และ 2) เพื่อประเมินผลการใช้รูปแบบการอยู่กับปัจจุบันขณะเพื่อส่งเสริมสุขภาพผู้ป่วยโรคเบาหวาน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติ การแบบไม่มีส่วนร่วม กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยเบาหวานจำนวน 17ท่าน ที่ได้รับการคัดเลือกแบบเจาะจง

รูปแบบที่พัฒนาขึ้นเป็นรูปแบบที่เน้นการอยู่กับปัจจุบันขณะ ซึ่งเป็นคำสอนพระพุทธศาสนาปรากฏในภัทเทกรัตตสูตรที่สอนให้ไม่หวนนึกคำานึงถึงกับอดีตไม่ใฝ่ฝันหาอนาคต และสติปัฏฐานสูตรที่สอนให้มีสติอยู่ใน ฐานกาย เวทนา จิต และธรรม รูปแบบที่พัฒนานี้เป็นการเข้าค่ายที่1-3 ประกอบด้วย16 กิจกรรม โดยออกแบบให้
เหมาะกับกายและใจของผู้ป่วย
การประเมินผลการใช้รูปแบบการอยู่กับปัจจุบันขณะพบว่ารูปแบบนี้ได้ส่งเสริมให้ผู้ป่วยตระหนักรู้กายและใจของตนเองตามความเป็นจริง (โยนิโสมนสิการ) การได้รับความรู้และความเกื้อกูลเอื้ออารีจากผู้อื่น
(กัลยาณมิตร) จนมีผลทางด้านร่างกาย เป็นการช่วยลดอาการที่เกิดจากความเจ็บปวด เหนื่อย อ่อนเพลีย นอนไม่หลับ ส่วนทางด้านจิตใจ เป็นการช่วยคลายความอยาก ความยึดมั่นถือมั่น กลุ่มตัวอย่าง 75% สามารถจัดการกับ
โรคได้ ดังนั้น รูปแบบนี้ควรนำมาประยุกต์ใช้และขยายผล เพื่อให้เกิดประโยชน์กับศูนย์เบาหวานอื่นอีกทั้งควรมี
การนำรูปแบบนี้มาใช้ในประชาชนกลุ่มเสี่ยง